Vorig jaar organiseerden wij onze allereerste Titty Talk: een first date met 40 feministen. Een inspirerende ontmoeting tussen activisten, feministische organisaties, kunstenaars en journalisten. Allemaal proberen ze op hun eigen manier een positieve verandering teweeg te brengen. De feministen 4.0. Alleen wie zijn die feministen nou eigenlijk en waar staan ze voor? Wij stellen je ze voor in onze reeks: De feministische beldate!
Vrouwen in de politiek is soms nog best bijzonder. Vaak zie je witte mannen in pak op tv die discussiëren over onderwerpen waar ze zelf waarschijnlijk weinig mee te maken hebben. Daar moet verandering in komen vindt Stem op een vrouw! In onze beldate met Devika Partiman lees je meer over wat Stem op een vrouw is en wat hun kijk op feminisme is.
The TittyMag: Wat is Stem op een vrouw?
Devika Partiman: Stem op een vrouw is officieel een stichting die probeert meer vrouwen in de Nederlandse politiek te krijgen. Dat houdt in dat we een groep vrijwilligers zijn en dat we heel hard ons best doen om goede stem campagnes te doen die mensen uitleggen hoe ze slim op een vrouw kunnen stemmen. Dus niet op de eerste vrouw op de lijst want dat doen heel veel mensen. Maar juist wat lager, op de vrouwen die echt de stem nodig hebben. Dat werkt supergoed! Want op die manier, via voorkeurstemmen zoals dat heet, zijn er al meer dan 150 extra vrouwen verkozen in de tweeëneenhalf jaar dat we bestaan. Dat is natuurlijk superleuk! Er is nu ook voor het eerst een 50/50 verdeling van man en vrouw in het Europees Parlement, vanuit Nederland. Er zijn al best wat mijlpalen behaald sindsdien en dat is heel erg goed. Behalve die stemcampagnes doen we ook trainingen voor vrouwelijke kandidaten. En evenementen over politiek. Van alles eigenlijk!
TTM: Wat is jullie missie?
DP: Grofweg is onze missie dus meer vrouwen in de politiek. Maar waar het ons eigenlijk echt om gaat is dat iedereen zich in de politiek gerepresenteerd voelt. Dus dat iedereen naar de Tweede Kamer kan kijken en kan zeggen: “Ah, daar ziet iemand die vertegenwoordigd wat ik denk, wat ik meemaak en wat ik voel.” Dat is echt ons einddoel. Er zitten zo buitenproportioneel veel mannen in de politiek, buitenproportioneel veel mensen met een WO-opleiding, uit de Randstad, hetero mensen, etc. De groep politici is eigenlijk best wel hetzelfde. Dat werkt natuurlijk voor heel veel mensen niet. Er zijn zoveel issues in Nederland die je gewoon hoort te bespreken met een veel bredere groep dan wie er nu in de politiek zitten. Het zou mij heel mooi lijken als we, eigenlijk dingen die we nu als activisme zien, dat die stemmen meer gehoord worden en dat de politiek dan kan doen.
TTM: Waar staan we met feminisme anno 2019?
DP: Feminisme is eigenlijk heel groot nu, tenminste, in mijn omgeving. Ik kan natuurlijk niet zeggen hoe dat overal in Nederland voelt, maar ik zie wel echt een grote beweging, allemaal organisaties, jongens, meiden en mannen en vrouwen die zich echt activistisch inzetten en dingen aankaarten. En dat de gelijkheid groeit onder man en vrouw. Tegelijkertijd denk ik ook ‘het is af en toe een beetje overweldigend dat er nog steeds best wel veel te doen is.’ Maar het is veel te teer denk ik. Vroeger was het heel duidelijk, toen waren mannen en vrouwen gewoon ongelijk voor de wet. Dan weet je dat je iets tegen die wetten moet doen. Dat is nu niet meer aan de hand, de wetgeving is nu best wel ok. Het zijn nu meer die naslepen daarvan, zoals ongelijke lonen, op werk niet serieus genomen worden, dat heel veel zorgtaken nog bij vrouwen liggen, van alles eigenlijk. Maar het zijn heel veel dingen waarvan je in de politiek kan denken: “Ah joh, dan moet de vrouw toch minder gaan zorgen” of “eisen dat ze meer betaald krijgt”. Het zijn allemaal dingen waarbij je kan denken dat de vrouw dat zelf op kan lossen en dat het zo over is. Maar het is natuurlijk wel wat hardnekkiger dan dat.
TTM: Wat kan je het beste doen als je je meer wilt verdiepen in feminisme?
DP: Ik had toevallig een vriendin en die was al veel met feminisme bezig. Ik was meer actief in de antiracismebeweging enz. daar wist zij dan weer heel weinig over. Toen zijn we eigenlijk gewoon informatie met elkaar gaan uitwisselen. We stelde gewoon vragen aan elkaar en leerde van elkaars kennis. Op die manier gingen we echt het gesprek aan met elkaar en verdiepen in de onderwerpen. Dat vind ik wel een hele leuke manier van kennis op doen. Dat je eigenlijk iemand zoekt in je omgeving, als die er is, en diegene dan gewoon vragen stelt over feminisme etc.
Ik denk dat de beste oefening om er uiteindelijk zelf echt iets van te vinden, is om te vertellen wat je dwars zit. Stel je maakt als meisje of vrouw iets mee wat niet helemaal goed voelde of dat je denkt dat het komt doordat je vrouw bent maar je weet het niet zeker. Dat je gewoon het gesprek begint, bijvoorbeeld op sociale media of ergens anders. En dan een soort van ‘oefenen’ hoe je eigenlijk hier over denkt. Gewoon proberen om van je af te schrijven of praten je je er eigenlijk over voelt. Dan kom je vanzelf wel tot dingen waarvan je iets niet begrijpt of waar je meer over wilt weten. Ik zou zeggen, begin er over te praten of schrijven, dan komt het vanzelf wel!
Wil je meer informatie over Stem op een vrouw? Kijk dan even hier!
