Bij ROSE stories verschenen in 2017 en 2018 de boeken Bedtijdverhalen voor Rebelse Meisjes (deel 1 en 2). Dit jaar is Rebellen en dwarsdenkers het thema van de Boekenweek. Aanleiding voor Florence van ROSE stories om samen met The TittyMag vijf nieuwe, jonge, sterke, rebelse meisjes te interviewen. De allereerste is feminist, acteur, performer en content specialist Wiam!
Florence van de Haar: Hi Wiam! Is er een boek dat jou heeft gevormd?
Wiam: Vroeger las ik veel fictie en had ik een liefde voor escapisme. Mijn lievelingsboek was heel lang Gone With the Wind van Margaret Mitchell. Ik was een enorme boekenwurm totdat ik ging studeren, toen was lezen ineens geen ontspanning meer. Na mijn studie vond ik het moeilijk om weer voor mijn plezier te gaan lezen. Nu merk ik dat ik niet meer hou van dat escapisme en liever boeken lees waar ik iets van kan leren. Mijn favoriet op het moment is Toxic Parents van Susan Forward. Dit boek gaf mij zoveel inzicht in hoe erg we als mensen worden beïnvloed door onze ouders.
FvdH: Heb je zelf toxic parents? Ben je daarom een rebel geworden?
W: Ik kom echt uit een heel conservatief gezin. Er wordt niet eens geprobeerd om de onderdrukking van de vrouw goed te praten. Er wordt verwacht dat je gewoon je mond houdt, je wordt voortdurend klein gehouden. Ik was daar doodongelukkig. Het is niet dat ik mezelf het label van rebel geef, maar dat label wordt op mij wordt geplakt. Ik kom uit de Marokkaanse cultuur en vanuit die kant voldoe ik totaal niet aan de verwachtingen van wat een vrouw moet zijn.
FvdH: Wat moet een vrouw zijn in die cultuur volgens jou?
W: Braaf. Meegaand. Empathisch. Compromising. Het doel van de vrouw is om te trouwen en een gezin te stichten, allemaal in functie van de man. Er wordt heel erg gehamerd op vroomheid voor vrouwen terwijl bij mannen alles door de vingers wordt gezien. Toen ik daar eenmaal van was losgekomen, kwam ik er jammer genoeg achter dat dit in de Westerse, “witte”, cultuur eigenlijk ook het geval is, alleen dan op een veel subtielere manier.
FvdH: Wat is de belangrijkste overeenkomst die je daar hebt ervaren?
W: Dat het patriarchale denken nog steeds doorleeft in onze maatschappij. Dat de revoluties van de afgelopen honderd jaar wel de wet kunnen veranderen, maar niet de mentaliteit. Voorbeeld: als iemand een vrouwonvriendelijke grap maakt, dan kan dat gewoon maar als een vrouw een man-onvriendelijke grap maakt, wat ik vaak doe op mijn socials, wordt dat direct persoonlijk opgepakt en ben ik meteen een “mannenhater”. Het zit hem in die subtiliteiten hoe erg vrouwen als minderwaardig worden gezien. Ik heb het niet over iets wat mannen persoonlijk doen, het is iets systematisch. Een ander voorbeeld is Lize Korpershoek die bij De Wereld Draait Door zit voor haar documentaire (Mijn Seks is Stuk), waarbij er superveel aandacht gaat naar hoe erg het allemaal is voor haar vriend. En wat zullen haar kinderen later wel niet denken? What de fuck?! Mensen verklaren de ongelijkheid graag aan de hand van biologie maar dat is niet de oorzaak.
FvdH: Als het geen biologie is, wat is het dan?
W: Wanneer je kijkt naar de complimenten die aan kinderen worden gegeven, wordt er bijvoorbeeld tegen een jongetje gezegd “wauw, wat kan jij dat goed”, en bij een meisje “wat ben jij een mooi meisje”, het gaat bij vrouwen gewoon al heel vroeg over het uiterlijk. Op die manier conditioneren we kleine kinderen al heel jong om aan die patriarchale structuur en verwachtingen te voldoen. Ik maak mezelf niet populair door voor mijn mening op te komen of een observatie te doen die niet in lijn ligt van wat de meerderheid normaal vindt, maar dit is wat ik om me heen zie gebeuren.
FvdH: Denk je dat alleen-zijn hoort bij het leven van een rebel?
W: Ja, dat denk ik wel.
FvdH: Jouw naam betekent harmonie, kun je harmonie vinden in dat alleen-zijn?
W: Ik sta alleen, maar ik ben niet bang om alleen te zijn. Ik ben heel tevreden met mezelf. Mensen vinden “alleen zijn” een akelig woord omdat je dan geconfronteerd wordt met jezelf maar ik heb al heel jong geleerd om mijn eigen beste vriendin te zijn. Zo leer je jezelf beter kennen en kun je eigenlijk ook veel beter eerlijke connecties maken met anderen.
FvdH: En in je werk?
W: Ja, ook.
FvdH: Want, wat de fak is een content specialist?
W: Veel merken volgen op hun socials echt een bepaalde structuur; altijd hetzelfde en saai. Met humor kun je juist een groot, jonger publiek trekken. Kijk bijvoorbeeld naar de klantenservice van bol.com of KLM, die gaan echt goed mee in de meme-cultuur, maar veel bedrijven zijn veel te laat. Ik ben gespecialiseerd in het maken van content en mensen op een grappige wijze geboeid houden. Dit doe ik dan voor merken en events.
FvdH: Ben jij een verhalenverteller?
W: Ik ben verstoten door mijn familie, dat is eigenlijk een dark story, maar door het te bespreken voel ik eindelijk interne vrijheid. Met mijn Instagram wil ik een verschil maken door met humor en zonder schaamte mijn verhaal te vertellen.
FvdH: Stel, er komt een nieuwe versie van Bedtijdverhalen voor Rebelse Meisjes, en jij staat erin, welke quote plaatsen we dan bij jou?
W: I want women to stop worshipping men! Weet je nog die populaire serie Sex and the City? De hoofdpersoon Carrie is een typische man-worshipper, ik keek die serie echt alleen voor de uitgesproken, losbandige en vrije Samantha die volledig happy is met zichzelf en mannen als bijkomstigheid ziet.
FvdH: Laten we het eens hebben over vrouwelijke rolmodellen.
W: Een belangrijk persoon in mijn leven is Oprah. Toen ik nog thuis woonde keek ik veel naar Oprah en vond ik het geweldig om te zien hoe zij iedereen op dezelfde manier behandelde. Dat ze vragen stelde om écht iemands standpunt te begrijpen. Hoe zij met mensen omging was zo’n groot contrast met de wereld waarin ik leefde. Van haar heb ik pas empathie geleerd.
FvdH: Is er een goed bedoeld advies dat je vaak hoort en helemaal zat bent?
W: “Je moet dingen privé houden”. Fuck it, denk ik dan. Een voorbeeld: de reputatie van Marokkaanse vrouwen is dat ze heftig zijn in bed, ik postte een keer dat ik deze reputatie goed had verdedigd omdat ik een trio had gehad met twee witte jongens. Een Marokkaans/Tunesische vriendin van mij reageerde daar heel heftig op. Zij is heel openminded en zit zelf onder de tattoo’s maar toch vond ze dat ik “ons volk” niet zo mocht beschamen. Ik vind het echt heel dwaas om een “volk” te verdedigen terwijl je weet dat ditzelfde volk jou nooit gaat accepteren met je tattoo’s en je piercings. Veel mensen doen alsof ze openminded zijn maar zijn dit alleen wanneer het hen uitkomt. Ik deel heel mijn leven en daarmee inspireer ik mensen. Het wordt juist gewaardeerd dat ik dingen níet privé houd.
FvdH: Tot slot, welke boeken wil je nog gaan lezen?
W: Op het moment lees ik: Creative Quest van Questlove, dat gaat over creativiteit. Bad Feminist van Roxane Gay, een collectie van haar essays. En The Last Black Unicorn van comédienne Tiffany Haddish omdat ik graag (auto)biografieën lees van mensen die ik waardeer. Ik hou van echte, waargebeurde verhalen.
Florence van de Haar is gastcolumnist bij The TittyMag! Speciaal voor de Boekenweek maakt ze deze interviewreeks in samenwerking met The TittyMag en ROSE stories. Er komen nog veel meer interviews aan, dus houdt onze site goed in de gaten!
