Bij ROSE stories verschenen in 2017 en 2018 de boeken Bedtijdverhalen voor Rebelse Meisjes (deel 1 en 2). Dit jaar is ‘Rebellen en dwarsdenkers’ het thema van de Boekenweek. Aanleiding voor Florence van ROSE stories om samen met The TittyMag vijf nieuwe, jonge, sterke, rebelse meisjes te interviewen. Als tweede spreekt ze journalist en schrijver Tatjana Almuli!
Florence van de Haar: Hi Tatjana! Lees je veel?
Tatjana Almuli: Heel veel! Non-fictie, romans, maar ook veel dichtbundels. De eerste dichtbundel van Rupi Kaur, Milk & Honey, maakte veel indruk op mij. Niet ieder gedicht raakt me, maar ze schrijft rauw en persoonlijk over thema’s als identiteit, moederschap, het lichaam en verlies. Haar schrijfstijl doet me denken aan een hele bekende quote van Hemingway: Write hard and clear about what hurts. Qua woordkunst kunnen omwentelingen in teksten nog zo knap zijn, maar ik vind het vaak indrukwekkender om met simpele woorden tot de kern te komen. Dat probeer ik zelf ook in mijn schrijven.
FvdH: In het jaar 2019 verscheen jouw boek Knap voor een dik meisje, was jij altijd al een verhalenverteller?
TA: Ik heb mijn hele leven op de vrije school gezeten dus ik ben wel altijd bovengemiddeld bezig geweest met me creatief uitdrukken. Dat begon bij theater en zingen en later kwamen daar schrijven en fotografie bij. Sinds mijn boek is uitgekomen spreek ik vele op events. Eigenlijk is de gemene deler van alles wat ik doe wel verhalen vertellen. De vorm verschilt misschien maar het komt altijd voort uit de noodzaak die ik voel om een bepaald onderwerp te bespreken.
FvdH: Waarom was jouw boek nodig om te schrijven?
TA: Ik ben opgegroeid met allerlei media-uitingen waar ik een eenzijdige representatie van de vrouw terugzag. Zowel in televisie, films, tijdschriften, maar ook in de romans die ik las. Waar vrouwen altijd dezelfde uiterlijkheden leken te hebben en bepaald gedrag voor een vrouw als interessant, mysterieus of sexy wordt gezien. Er wordt heel veel aandacht gevestigd op het uiterlijk van de vrouw waardoor je gaat geloven dat dat het belangrijkste is. Als je dan niet aan die norm voldoet, moet je alles doen om dat te veranderen omdat je anders geen geslaagd of succesvol leven zou kunnen leiden. Ik heb heel lang het gevoel gehad mee te moeten doen in een bepaald systeem, maar dat lukte niet, waardoor ik een groot deel van mijn leven niet heb durven leiden. Sinds ik me verdiep in het feminisme heb ik veel inspirerende vrouwen leren kennen met wie ik een gemeenschappelijk doel heb. Een meer divers en inclusievere representatie in de media is voor mij heel belangrijk. Het boek wat ik heb geschreven over dik zijn, was er gewoon nog niet in Nederland. Het was heel kwetsbaar om te doen, maar ik voelde dat het moest gebeuren.
FvdH: Volg je altijd je eigen gevoel?
TA: Uiteindelijk wel. Na mijn bachelor werkte ik bij een uitgeverij en schreef ik mijn boek, ondanks dat iedereen me had aangeraden om een master te doen. Mijn thuissituatie is niet bepaald doorsnee: mijn moeder overleed toen ik zestien was en mijn vader is buiten beeld. Meerdere mensen in mijn omgeving zeiden tegen mij “veel van die jonge meisjes die gaan schrijven hebben een buffer thuis, maar dat heb jij niet, dus je kan er maar beter vanuit gaan dat het allemaal niet gaat lukken en kiezen voor zekerheid”. Wanneer zoiets tegen mij wordt gezegd, krijg ik een enorme drang om het tegendeel te bewijzen.
FvdH: Dan word je rebels?
TA: Ja! Door zulke gebeurtenissen leer ik ook echt vertrouwen op mijn eigen intuïtie. Dat is vaak heel moeilijk, maar ik voelde altijd al: ik moet gewoon gaan schrijven en me op andere manieren creatief uitdrukken. Uiteindelijk voelde die stap naar fulltime freelancen dan ook heel natuurlijk. Dicht bij jezelf blijven is denk ik het belangrijkste in het leven. Jezelf tijd en rust gunnen om te voelen en te ervaren welke weg je wil bewandelen. Vooral in deze tijd is dat zo’n grote opgave maar daarom juist extra belangrijk.
FvdH: Waarom juist in deze tijd?
TA: We leven in een prestatiemaatschappij waar veel mensen gefocust zijn op resultaten behalen. Het is heel moeilijk om uit dat systeem te stappen en dat lukt mij ook nog niet. Ik ken bijvoorbeeld nu best veel jonge, succesvolle vrouwen en dan blijft het moeilijk om niet te gaan vergelijken, maar uiteindelijk is rust nemen en relativeren het beste voor je mentale gezondheid en innerlijke groei.
FvdH: Welke boeken wil je dit jaar lezen?
TA: I Know Why the Caged Bird Sings van Maya Angelou. Ik lees vaak gedichten of kortere teksten van haar en altijd als ik haar hoor spreken raak ik geïnspireerd. Deze vrouw heeft zoveel wijsheid, kracht en eigenheid, ondanks al het heftige dat ze heeft meegemaakt. Dat bewonder ik enorm. Dit boek wil ik al heel lang lezen, maar ik schuif het ook een beetje voor me uit omdat ik denk dat het me heel erg gaat raken. Misschien wordt 2020 het jaar wordt waarin ik het aanga. Ik ben wel net begonnen in The Year of Magical Thinking van Joan Didion. De schrijver van dit boek verloor haar man en dochter kort na elkaar. Ik wist zelf heel lang niet wat ik moest met het verlies van mijn moeder, nu ben ik ben opnieuw begonnen met het rouwproces en daar sluit dit boek heel mooi bij aan.
Florence van de Haar is gastcolumnist bij The TittyMag! Speciaal voor de Boekenweek maakt ze deze interviewreeks in samenwerking met The TittyMag en ROSE stories. Er komen nog veel meer interviews aan, dus houd onze site goed in de gaten!
