Woman.
Gewapend met enorme borden, krachtige yells en een dosis energie trekken we door de hoofdstad. Op zaterdag kwamen we op voor gelijke rechten op deze wereld en zondag voor onze wereld waarop we bestaan.
Het was een weekend om op te komen voor onze idealen. Internationale vrouwendag, womens march, klimaat march. Die drie dagen lang voelde het alsof we samen de wereld gingen veranderen. Met elkaar. Door woorden te roepen, die woorden op borden te dragen en met elkaar voor die woorden te lopen.
Hoe verander je daar iets mee? Dat zou de lichte pessimist onder ons al kunnen denken. Nou doordat je je laat horen. Je laat zien. En elkaar ziet. Je ziet de woorden tastbaar worden.
En juist door die bewustwording creëeren we samen een energie waar niemand omheen kan. En of we nu voor die woorden lopen, de woorden roepen of de woorden dragen op onze borden, we doen het samen. Samen komen we op voor de woorden die we dragen. En juist daardoor dragen we deze woorden aan elkaar over. Net zo lang totdat deze woorden niet meer op borden staan, of uit monden komen. Maar in ons zitten. In die grote groep mensen die lopen, maar ook de mensen die stilstaan. Die woorden, die zitten uiteindelijk in ons allemaal.<
