Ehhh ja. En nu? Ik sta midden in een weiland op een fietspad met een scooter die niet wil starten. Bezweet en licht gehaast probeer ik er nog wat leven in te krijgen met in de hoop, dat ik mijn eetafspraak ga redden. Ik trap mezelf kapot op de quickstart en draai ongeveer 100 keer mijn sleutel om. Wat een relaxte en rustige avond zou worden, is ineens veranderd in een avond vol gehaast. En dat laatste daar staat niemand op te wachten. Juist dat, dat iets kan veranderen van een blij en relaxt moment naar een vol gehaast en negativiteit is iets wat ik meestal probeer te voorkomen.
Maar juist bij de dingen waar je geen controle over hebt, lukt dat gewoon simpelweg niet. En dan. Juist dan. Is die overgang het grootst. Dan verander ik van de meest relaxte en coole persoon in 1 vol stress met okselzweet. Hoe ik die persoon kan voorkomen? Geen idee. Ik hoopte, dat ik het nu zou weten terwijl ik in dit weiland sta.
Ik staar om mee heen en zie niks. Of naja niks. Ik zie paarden, een ezeltje. En een prachtige lucht. Ik ruik de zomer, voel een koel briesje op deze zomer avond. En dan. Juist dan besef ik het me. Soms moet je even niet denken aan wat de gevolgen van iets zijn. Of het nu positief of negatief is. Laat het even. En laat jezelf even in het moment. Dan komt het ‘wat nu?’ Later wel.