Couscous of pompoensoep? Nu sporten of Netflix kijken? Witte was of toch de stapel zwarte broeken? Ik kan elke dag wel twijfelen over dit grootse vraagstukken. Of naja van dat moment. Wat ik aantrek en of ik met dit weer een winterjas aandoe zijn nog grotere raadsels. Mijn hoofd zit er soms vol van. Dan wil ik het liefste aan niks denken en doen alsof er alleen vandaag is. Vandaag zonder stress van werk, verplichtingen van vrienden of geldproblemen. Deze vandaag zou volledig bestaan uit het nu. Een nu waarin geen opties zijn, maar alleen leven in dat moment.
En kijk. Dat probeer ik vaak en ik claim het ook aan iedereen. Alleen dat kan soms gewoon niet als er een stapel blauwe enveloppen op de mat ligt of mijn kat Klaasje in het douchegordijn hangt. Dan moet ik over tot actie en kiezen. Nu belasting betalen of later? De kat knuffelen omdat het wel schattig was of straffen aangezien het spierwitte mooie gordijn nu vol gaten zit.
Soms zou ik willen dat er iemand mijn huis binnenstapt en even alles voor mij kiest en oplost. Deze persoon, Ik maar er een haar van genaamd Sonja, want dat klinkt toch als een fijn betrouwbaar iemand. Waarom geen idee maar als ik nog een naamoptie had, had ik weer een vraagstuk voor nu. Nee Sonja zou het aanpakken. In die tijd kon ik alles aan haar overlaten en zou zij de rest van mijn dag bepalen. De dag was zonder vragen en keuzes. Sonja zou het bepalen. Zij kiest of ik couscous eet of pompoensoep. Of ik sport of Netflix. En of het wit of zwarte was wordt. En dan kan ik… Ja wat kan ik dan nog? Als alle keuzes besloten worden voor me. Geen idee. Die keuze heb ik dan niet meer.