Zondagen zijn niet alleen voor uren Netflixen in bed, kunstuitjes en slow mornings, maar ook voor onze wekelijkse Sunday Scroll. Hierin lichten we speciaal voor jou een vrouwelijke kunstenaar uit. Deze week: een kunstenaar, die de grenzen van onze fantasie oprekt en met talloze materialen speelt. Deze week lichten wij de geweldige kunstenaar Madeleine Berkhemer (1973-2020) uit!
Madeleine werd geboren in 1973 in bergen op zoom. Hier groeide ze op totdat ze op haar 19e vertrok naar Rotterdam om te studeren aan de Willem de Kooning Academie. Tijdens haar studie was Madeleine vooral geinteresseerd in mode, daarom koos ze niet de voor de autonome opleiding maar voor de mode richting. Van 1995 tot 1999 was ze zelfs assistent van modeontwerper Martin Margiela. Toch besloot Berkhemer voor haar afstudeerproject een feministisch schilderij te maken, namelijk een Chtonische grot, dit is een fenomeen uit de oudheid, die stond voor de vagina.
Ondanks dat haar thuisbasis altijd in Rotterdam was, verbleef Berkhemer ook vaak in Frankrijk aan de Cote d’Azur en in Parijs. Voor haar gevoel had Rotterdam haar minder te bieden. In tegenstelling tot de luxe badplaatsen en experimentele mode wereld van Parijs, die een betere match vormde met haar weelderige en experimentele werken. Hoewel haar kunst in het buitenland beter ontvangen werd, bleef ze verbonden met Rotterdam en bleef zij hier ook exposeren. Juist omdat er geen schijnwerpers stonden op de kleine kunstscene van Rotterdam in de jaren 90, was er meer ruimte voor haar brutaliteit.
Door haar opleiding en interesse voor mode kon Berkhemer breder denken dan alleen beeldende kunst. Door haar mode-achtergrond had ze een liefde ontwikkeld voor glamour, wat in haar werken terug te zien is. Haar werk is sensueel, en een theatraal rollenspel waarin artistieke en seksuele spanning elkaar versterkten. Ook werkte ze graag met polyester, ze rekte de panty-achtige stof uit en wikkelde het zelfs rond objecten.
Madeleine ontwikkelde ook drie alter ego’s Milly, Molly en Mandy. De namen zijn geinspireerd op Millicent Margaretha Amanda, een meisje uit kinderboeken van Joyce Lankester Brisley (1896-1976). De drie alter ego’s staan symbool voor Madeleine’s geloof dat vrouwen deel uit kunnen maken van verschillende werelden, en niet één type vrouw hoeven te zijn. Milly, Molly en Mandy staan voor schoonheid, deugd en geluk. Haar doel is om alle drie de ego’s tot leven te laten komen en de interpretatie ervan aan de kijker over te laten.
In 2006 kreeg Madeleine een grote tentoonstelling in TENT tijdens het meerkunstfestival Motel Mozaique, genaamd ‘Milly’s Maserati Show II’. De tentoonstelling bestond onder anderen uit een fotocollage van haarzelf als de pin-upgirls Milly, Molly en Mandy poserend met luxeueze auto’s. In de tentoonstelling komt goed naar voren hoe Madeleine speelt met clichés.
In haar werken legt Berkhemer de nadruk op erotiek en het ‘spel van verleiding’. Haar werken vieren de schoonheid en kracht van de vrouw op een speelse en uitdagende manier. Ze bestempelde sensualiteit als ‘sculpturale vrouwelijkheid’. En zoals Madeleine zelf verwoorde: “Zonder seksuele lading heeft kunst geen bestaansrecht”.
Helaas is Madeleine in 2020 na een kort ziekbed overleden op 47 jarige leeftijd.
Gelukkig leeft zij door in haar werken die nog ten toon gesteld worden in de kunsthal tot 21 mei 2023!
Wil je meer van madeleine’s werk zien neem dan zeker een kijkje op haar site!
