Zondagen zijn niet alleen voor uren Netflixen in bed, kunstuitjes en slow mornings, maar ook voor onze wekelijkse Sunday Scroll. Hierin lichten we speciaal voor jou een vrouwelijke kunstenaar uit. Deze week: een geweldige kunstenaar genaamd Tamara de Lempicka.
Tamara werd geboren op 16 mei 1898 in Warschau, wat toen een onderdeel was van het Poolse congres van het Russische rijk. Tamara groeide hier op, ze werd grootgebracht door haar moeder en grootouders. Haar grootouders waren lid van de sociale en culturele elite, zij waren onder anderen bevriend met de voormalig premier van Polen, Ignacy Jan Paderewski en pianist Arthur Rubinstein.
Door Tamara’s ondeugende karakter kwam zij al snel in aanraking met kunst. Bijvoorbeeld toen Tamara tien was, liet haar moeder een portret van haar maken door een prominente plaatselijke kunstenaar. Maar Tamara had een hekel aan poseren en was ontevreden met het eindresultaat. Ze nam het werk van de kunstenaar over en liet haar jongeren zus poseren, zo maakte ze haar eerste portret. Niet lang daarna stuurden de ouders van Tamara haar in 1911 naar een kostschool in Lausanne in Zwitserland, maar ze verveelde zich ontzettend en deed daarom alsof ze ziek was, om zo de school te mogen verlaten. In plaats daarvan nam haar grootmoeder haar mee op rondreis door Italië, waar ze haar interesse voor kunst nog verder ontwikkelde.
Na de rondreis koos Tamara ervoor om de zomer door te brengen bij haar tante Stefa in Sint-Petersburg. Daar ontmoette ze haar liefde, namelijk een prominente Poolse advocaat, Tadeusz Lempicki. In 1916 trouwden zij in de kapel van de Ridders van Malta in ST. Petersburg. Maar na één jaar comfortabel en verliefd te mogen leven, gooide de Russische revolutie roet in het eten. In december 1917 werd Tadeusz midden in de nacht gearresteerd door de Tsjeka, de geheime politie. Tamara deed er alles aan om Tadeusz te redden, ze doorzocht gevangenissen voor hem. En met hulp van de Zweedse consul verzekerde ze zijn vrijlating. Na de bevrijding reisden ze naar Kopenhagen, Londen en uiteindelijk Parijs.
Parijs
Tamara wilde zich meer verdiepen in haar interesse voor kunst. Op voorstel van haar zus besloot ze om kunst te studeren, dit deed ze zowel aan de kunstacademie van Sint-Petersburg als aan de Académie de la Grande Chaumière bij Maurice Denis en vervolgens mij André Lhote in Parijs. Haar eerste schilderijen waren stillevens en portretten van haar dochter genaamd Maria Krystyna of terwijl ‘’Kizette’’, waar zij in 1919 van beviel. Haar schilderijen bleven niet onopgemerkt, ze verkocht haar eerste schilderijen via de Galerie Colette-Weil. Ze exposeerde voor het eerst in 1922 op de Salon dáutomne. Gedurende deze periode signeerde ze haar schildrijen met ‘’Lempitzki’’ – de mannelijke vorm van haar naam.
Door haar exposities in de Salon des Tuileries en de Salon des Femmes Peintres werden haar schilderijen opgemerkt door een Amerikaanse journalist van Harper’s Bazaar. Vanaf toen werd haar naam bekend. In hetzelfde jaar had ze haar eerste grote expositie in Milaan. Voor deze tentoonstelling schilderde Tamara in zes maanden tijd achtentwintig nieuwe werken. En zo bleef het succes maar komen. In 1927 won ze haar eerste grote prijs, de eerste prijs op de Exposition Internationale des Beaux Arts in Bordeaux in Frankrijk, voor haar portret ‘Kizette op het balkon’. In 1929 won nog een portret van Kizette. Datzelfde jaar schilderde Tamara een van haar bekendste werken, ‘’Tamara in een groene Bugatti’’, dit schilderde ze voor de cover van het Duitse modeblad ‘Die Dame’. Dit toonde haar aan het stuur van een Bugatti- racewagen met een leren helm en handschoenen en een grijze sjaal omwikkeld, een portret dat de koude schoonheid en onafhankelijkheid omvat.
Tamara was een prominente schilder in de ‘art deco’ stijl. Een beweging die in zekere zin een mengelmoes was van verschillende stijl- en kunststromingen uit de eerste decennia van de 20e eeuw. Belangrijkste kenmerk van ‘art deco’ is de omarming van technologie in aanvulling op traditionele motieven. De stijl wordt vaak herkend door haar rijke kleuren, geometrische figuren en overdadige versieringen.
Tamara Lempicka omvat haar stijl als volgt:
‘’ Ik was de eerste vrouw die duidelijke schilderijen maakte, en dat was de oorsprong van mijn succes … Van de honderd doeken waren de mijne altijd herkenbaar. De galerijen hadden de neiging om mijn foto’s in de beste kamers te laten zien, omdat ze mensen aantrokken. Mijn werk was duidelijk en af. Ik keek om me heen en zag alleen de totale vernietiging van de schilderkunst. De banaliteit waarin de kunst was verzonken, gaf me een gevoel van walging. Ik was op zoek naar een vaartuig dat niet meer bestond; Ik werkte snel met een delicate borstel. Ik was op zoek naar techniek, ambacht, eenvoud en goede smaak. Mijn doel: nooit kopiëren. Creëer een nieuwe stijl, met heldere en briljante kleuren, herontdek de elegantie van mijn modellen.’’
Jammer genoeg moesten wij in 1980 afscheid nemen van deze legendarische kunstschilder. Dertig werken van Tamara zijn momenteel te zien in het National Museum in Krakow!
Wie wil jij terugzien in onze SundayScroll? Laat het ons weten via Instagram!
