Taart, toeters, slingers, kaarten en natuurlijk veel kleurige ingepakte cadeautje. Een heerlijke combinatie aan woorden. Want het doet me meteen denken aan een van mijn favoriete dagen van het jaar: mijn verjaardag.
Ik koop op deze ene dag een Hema appelkruimel taart, ik bel met mijn omaatjes van dik in de 80 en ik laat mijn wangen helemaal nat zoenen door veel verschillende mensen. Een dag waarop ik glimlachend wakker word, die lach de hele dag vasthoud. En dan naar bed ga met een glimlach, maar ook met een lichte frons. Die frons omdat die mooie speciale dag dan alweer voorbij is. En ik er weer een jaar op moet wachten.
Sommige verjaardaghaters walgen van dat ene jaar erbij. Ik snap dat niet. Ja natuurlijk word je ieder jaar een jaartje ouder, maar in dat jaar beleef je zoveel. Dan is het toch mooi om daar op een specifieke dag in het jaar bij stil te staan? Op die dag kan je alles nalopen van de afgelopen 12 maanden. De mooie en minder mooie dingen. En tegelijkertijd vooruit kijken en verheugen op week een nieuwe reeks van 12 maanden.
Ik weet, dat mijn opa ooit op een van die dagen zichzelf verbaasde over die 80- jarige man in de spiegel. Hij herkende zijn gezicht wel, maar tegelijkertijd ook niet. Een realisatie die je opeens aanstaart in de spiegel. Alleen deze quote hoeft niet negatief of positief te zijn. Het is een opmerking, die je zelf een van de twee kan laten worden. Kijk je terug op al het mooie van het leven tot nu? Of vrees je het verlopen ervan?
Ouder worden is niet iets om te haten. Maar juist iets om van te houden. Juist op die ene dag, die dag die wij in een verjaardag noemen, moet je daar bij stil staan. Zet kaarsjes in een Hema vlaai, ontvang die zoenen vol overgave en bel een uur met je 85- jaar oude omaatje. Het is toch heerlijk om op dat moment te realiseren, dat je al die jaren daar van mag genieten en er nog vele jaren mag blijven doen
