Oude gewoonte van een (grote) groep mensen
Tradities worden vaak geassocieerd met ‘stug en ouderwets’. En dat is niet geheel onterecht. Oud zijn ze zeker, omdat ze meestal decennia lang van kracht zijn en, niet met hun tijd mee gaan. Maar tradities zijn heus niet alleen weggelegd voor ‘Angry White Men’. Hoe komt het dat we soms onmerkbaar kunnen vastroesten in bepaalde gewoontes? En ouderwets of niet, wat zijn wij eigenlijk zonder die rituelen?
Het hanteren van vaste rituelen biedt ons houvast. Een stukje zekerheid. Trouwen is daar het meest dominante, hedendaagse voorbeeld van. Het is voor veel mensen die nu een langdurige relatie hebben ook nog steeds een logische en onvermijdelijke stap. En het afwezig blijven ervan, dan vanzelfsprekend ook een dealbreker. Een ritueel of traditie kan dus voor veel mensen zó vanzelfsprekend en belangrijk zijn, dat we er zelfs belangrijke levenskeuzes op baseren.
Maar, ook het vieren van verjaardagen of zelfs het biertje op de vrijdagmiddag, kun je classificeren als vertrouwde rituelen.
Kortom; we houden ons constant bezig met tradities. Het wordt het doorgegeven van generatie op generatie, en daarmee in stand gehouden.
We houden dus allemaal wel, in meer of mindere mate, vast aan een traditie. En gedeelde tradities zorgen, naast ‘t gevoel van veiligheid, ook voor een gevoel van saamhorigheid. Botweg omdat je jouw primaire normen en waarden met de ander deelt.
En zo zijn het uiteindelijk meest dominante symbolen en tradities die een cultuur vormen. Maar, zo nu en dan staat er ook een zeldzame held op die ze durft te breken. Zo is het nu 63 jaar geleden dat Marilyn Monroe op de cover van de allereerste Playboy stond. Niet om een statement te maken, niet om te rebelleren, maar gewoon voor zichzelf.
