Ik probeer de bal met al mijn kracht onder water te duwen. Eerst ging het bijna moeiteloos, maar inmiddels wordt het steeds zwaarder. Hij is er niet voor gemaakt, dus is het wachten tot hij vanzelf een keer naar boven schiet. Onverwachts, hard en recht in mijn gezicht. Gevoelens zijn net zo. Ik doe het hele jaar alsof mijn vader niet bestaat, maar hoe dichter we bij Vaderdag in de buurt komen, hoe lastiger het wordt om mijn emoties te onderdrukken.
Komend weekend is het weer Vaderdag en ik weet niet hoe ik me hierbij voel. In plaats van mezelf de ruimte te geven om boos of verdrietig te zijn, richt ik me op mijn moeder. Ik roep al weken dat wij dan maar samen feest gaan vieren, want ‘zij is voor mij beide ouders’. Eerst vond ik het wel grappig, maar afgelopen week realiseerde ik me dat ik mijn emoties aan het weglachen was. Ik houd mijn gevoelens onder water, omdat ik me ervoor schaam.
Onze relatie was altijd al gecompliceerd. Toen ik anderhalf jaar geleden ons contact verbrak, dacht ik er daarom licht over. Hij voelde toch nooit aan als een ‘echte’ vader. Maar wat ik destijds nog niet wist, was dat ik me met deze actie ook neerlegde bij het feit dat het nooit meer goed zou komen. Er was geen weg terug. Vanaf nu zou ik officieel zonder hem door het leven gaan. Natuurlijk was dat geen onbekend pad, maar dat maakte de weg niet altijd gemakkelijker. Ik gunde mezelf geen ruimte voor deze pijn, omdat ik wist dat hij geen goed persoon was. Waarom zou ik mijn tijd verspillen aan zo’n man?
Ik weet dat je niet over alles in het leven logisch moet nadenken, althans, dat vertelt mijn psycholoog mij om de haverklap. Maar toch doe ik het, omdat het op een manier ook makkelijker is. Als je altijd nadenkt over het perspectief van de ander, snap je misschien beter waarom diegene jou pijn heeft gedaan. Zo kan ik mijn gevoelens nog even onder water houden, maar tegelijkertijd zeg ik hiermee dat mijn verdriet er niet toe doet. Niet alle acties kunnen goed gepraat worden door middel van een logische verklaring. Soms zijn problemen niet op te lossen en moeten we ermee leren te leven.
Momenteel ben ik nog op zoek naar de juiste manier om de bal uit het water te halen; en verder te gaan met de bagage die ik bij me draag. Het is niet simpel en er is ook niet één concrete oplossing, maar ooit zal ik eruit komen. En tot die tijd weet ik dat ik niet alleen ben, want er zijn een heleboel mensen die moeite hebben met deze commerciële feestdag. Wat de reden ook mag zijn, het komt goed.