Mijn naam is Kristel,
Levendig, vol energie, graag met mensen en het liefst dansen tot de vroege ochtend, omdat de gezelligheid nog ergens te vinden is. Opgegroeid met de motivatie om veel van de wereld te zien, vier dagen per week te kunnen sporten en tijd hebben om met vrienden te zijn. En er natuurlijk nog van alles naast te doen. Want het leven is een feest, voor jezelf zorgen is belangrijk en je creatief uiten is oneindig. Dit was Kristel, want als ik dit terug lees, zie ik een verleden dat naar mij kijkt en me wil vertellen dat het nu even niet meer zo kan zijn. Prioriteiten stellen is moeilijk en remmen terwijl je vol gas aan het geven bent, dat kan toch niet zomaar? Ik heb hard gewerkt om tot dit punt te komen, 28 jaar jong en nog lang niet klaar.
Dit is Kristel nu; moe, lusteloos, vaak verdrietig door de pijn, last van ontlasting en blaas, constante (onderbuik) ongesteldheidspijn en een onderrug met klachten die zorgt voor zware benen. De afgelopen 6 maanden werd ik geconfronteerd met klachten die ik eigenlijk al jaren had, die ik niet onder ogen zag en vaak ook onderdrukte met een overtuiging dat het wel zo hoort te zijn. Als jonge vrouw groei je op met de woorden; als je ongesteld wordt zal je vast een beetje buikpijn hebben en natuurlijk de kleine kwaaltjes er om heen. Maar ”dit hoort er gewoon bij” was moeilijk te geloven.
De grens tot waar deze klachten zich ontwikkelen naar een dagelijkse last, is soms moeilijk te erkennen of zelfs te herkennen. Want je bent enorm bezig met leven, en niet met dat je ongesteldheidsklachten eigenlijk een chronische aandoening zouden kunnen zijn. Je lichaam is super hard aan het werk om dit te onderdrukken en er komt een punt waarbij je het niet langer meer aan kan. Ik heb geen laxeermiddel nodig, ik heb geen blaasontsteking, een verrekte spier en even een nachtje langer slapen is niet genoeg. En seks hebben wil ik graag zonder dat ik hoef na te denken of het wel of niet pijn gaat doen.
Volgende week heb ik mijn eerste afspraak in het Haaglanden Medisch Centrum voor een kennismakingsgesprek, een inwendige echo en een plan van aanpak. Ik ben nerveus, want de kans op zwangerschap met deze aandoening is lager en het verwijderen van de geïnfecteerde plekken wordt niet aangeraden wegens verdere beschadiging. Ik kijk en lees allemaal vlogs en forums over aangepast eten, hormonen, pillen en tijdelijke overgang methodes. Ik moet nu rekening houden met mezelf, meer dan ooit tevoren. Ik heb endometriose en van 6% van de vrouwen wereldwijd, heeft het ook mij gekozen.
