Woman.
Vrij kunnen rondlopen. Zeggen wie je bent en waar je voor staat. Hardop uitspreken wat je mening is. Opschrijven wat je visie is.
Dingen die we dagelijks doen, maar niet dagelijks zijn. Het is iets gewoons terwijl het dat alles behalve is. Er was een moment in dit land waarin dit niet zo was. Dan konden we niet vrij rondlopen. Niet zeggen we we waren. Niet hardop onze mening uitspreken. Niet dagelijks doen wat we wilden doen. Niet onze visie opschrijven.
Het enige wat we kenden was het woordje ‘niet’. En wat we niet kenden was het woordje ‘vrij’. Nu kennen we ‘niet’ niet meer. En is ‘vrij’ normaal geworden. We horen ‘niet’ en ‘vrij’ in balans te houden. Een dag in het jaar realiseren we dat. De ‘niet’ herdenken we en de ‘vrij’ vieren we. Vlaggen half stok en de volgende dag hijsen we ze fier omhoog. Van zwaar beladen oranje naar vrijgevochten kleuren in 24 uur. De ene op de andere dag kan het een wereld van verschil zijn. Er is een dunne lijn tussen ‘niet’ en ‘vrij’. En als we dat beseffen dan kunnen we die grens bewaren. Want zonder ‘niet’ kennen we geen ‘vrij’. en ‘vrij’ bestaat niet zonder ‘niet’.
