Frida Kahlo hing deze zomer in het Cobra Museum in Amstelveen en schittert nu in het Drents Museum in Assen. Sinds een jaar of vijf á zes vind je haar gezicht in iedere concept store, staat ze op mokken bij de Xenos en siert ze douchegordijnen in smoezelige studentenhuizen. Frida is all around us, maar wat zou ze er zelf van vinden?
Een tijd geleden stuurde een goede vriend me een artikel toe met de kop: Frida Kahlo is not your symbol. “The famed Latinx artist has been forced into a palatable version of everything she stood against”, was er te lezen. Het stuk legde haarfijn uit hoe de witte feminist commercieel aan de haal is gegaan met de vrouw die overtuigd communist was, een hekel had aan witte mensen en de verpersoonlijking van het intersectionalisme vormde.
Kahlo was een vrouw van kleur, bi-seksueel en poly-amoureus, met een fysieke beperking bovendien. Al deze eigenschappen laat de vrouw uit de hippe webshop voor het gemak achter wegen bij het hijsen van haar wit-feministisch vaandel. Ze heeft een makkelijker te behappen versie van Frida gecreëerd. Heel iemand anders dan de vrouw die als Marxist lid was van de Mexicaans communistische partij, er buitenechtelijke biseksuele relaties op na hield, altijd pijn had en worstelde met verslaving. In al die glorie past ze natuurlijk niet als voorbeeld voor vrouwen in een modieuze winkel of in een Matteldoos bij de speelgoedzaak.
Maar ik houd van deze Frida. Ik leerde haar kennen in de vierde klas van de middelbare school en ze had direct mijn aandacht. Deze Frida, met al haar fysieke mankementen, een ongezonde liefdesrelatie en drankzucht. De vrouw die ondanks tegenslag iets van haar leven maakte. Iemand die moeilijk te duiden is. Een vat vol tegenstellingen. Een authentiek persoon die niet leeft voor hoe een ander haar ziet. Iemand met flair en stijl, gevoel voor maatschappelijke thema’s. Iemand die begrijpt wat werkelijke vrijheid is – en daarmee was ze haar tijd ver vooruit.
Wat we van haar kunnen leren, is dat laatste: niet leven voor hoe een ander je wellicht ziet, dat is echte vrijheid. Viva la vida, viva la Frida!