Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeurs en conservatoren tot galeriehouders. Dit keer spreken we met Sioejeng Tsao, kunstenaar en activist. Je kent haar misschien wel van haar kleurrijke illustraties en schilderijen. Maar hoe ziet de kunstwereld er volgens haar uit op het moment?
The TittyMag: Hoe zou je je werk beschrijven?
Sioejeng Tsao: Ik ben fulltime kunstenaar. Ik neem mijn activisme mee in mijn kunst, om zo maatschappelijke problemen aan te kaarten en visualiseren. Ik had eigenlijk nooit gedacht dat ik hier mijn beroep van zou kunnen maken. Er is mij namelijk nooit verteld dat dit een mogelijkheid was.
TTM: Wie is eigenlijk jouw favoriete kunstenaar? En waarom?
ST: Ik ben op dit moment heel erg fan van Tja Ling. Zij is een Chinese kunstenaar uit Nederland, net als ik, en ze laat haar identiteit heel erg naar voren komen door middel van haar schilderijen. En ze probeert nu ook de verhalen van haar ouders te vertellen: hoe zijn zij hier terechtgekomen? Ik kijk tegen haar op, omdat ik merk dat ik daar nu ook steeds meer mee bezig wil zijn. Ik probeer mijn Chinese identiteit steeds meer naar voren te laten komen in mijn kunst.
TTM: Kunst en activisme gaan bij jou hand in hand. Maar hoe inclusief is de kunstwereld op dit moment dan volgens jou?
ST: Dat vind ik een lastige vraag, maar ik denk dat de kunstwereld over het algemeen heel erg wit en mannelijk gedomineerd is. De meeste mensen kunnen zonder moeite vijf grote mannelijke kunstenaars noemen, maar bij vrouwen wordt dat al een stuk lastiger. Daarom denk ik dat het nog niet zo inclusief is als we zouden willen. Máár ik zie wel dat er steeds meer ruimte wordt gegeven aan vrouwen en kunstenaars van kleur. Er is in ieder geval een transitie bezig.
TTM: Waaraan merk je dat?
ST: Er zijn bijvoorbeeld veel musea naar mannen vernoemd. De meest bekende quotes zijn meestal van een man. Er zijn veel meer mannen die commercieel werk doen, omdat er simpelweg sneller aan ze wordt gedacht. En denk ook eens aan een bepaalde stijl of een specifiek werk dat heel bekend is. Is deze wellicht gestolen van een vrouw, maar weet niemand er van?
TTM: Hoe zouden we ervoor kunnen zorgen dat de kansen voor iedereen in de kunst gelijk zijn?
ST: Ik denk dat het begint bij de opvoeding. Laat je kinderen opgroeien met het idee dat ze alles kunnen bereiken wat ze willen. Ze moeten zich nooit tegen laten houden door hun gender. Misschien gaat een meisje wel liever naar voetbal dan balletles. En voor later: er zijn tegenwoordig grote bedrijven die mediatrainingen geven voor meer inclusiviteit op de werkvloer. Het is namelijk super belangrijk om een team te creëren dat uit zoveel mogelijk verschillende mensen bestaat. Op die manier kun je een hoop blinde vlekken bestrijden.
TTM: Voel je, als maker, een druk op je schouders om een bepaalde groep te vertegenwoordigen?
ST: Ja, absoluut. Ik denk dat dat aan het begin vooral ‘de vrouw’ was. Ik wilde haar vertegenwoordigen door middel van kunst, bijvoorbeeld met een werk over onderdrukking of seksualiteit. En ik was later ook veel bezig met body positivity, omdat ik merkte dat ik zelf altijd witte dunne vrouwen tekende. Ik wist oprecht niet hoe het anders kon. Dit was voor mij een grote zoektocht. Er zijn zoveel vormen, hoe kon het dan toch dat ik telkens dezelfde vrouw tekende?
TTM: Op welke manier ben je hiermee bezig in je werk?
ST: Ik merk dat ik steeds meer voor de Chinese community probeer op te komen. Mijn eigen identiteit is iets wat niemand ooit van mij af kan pakken. En dat kan ik nu dus eigenlijk heel mooi gebruiken in mijn werk. Ik kaart racisme bijvoorbeeld aan via mijn Instagram. Hierdoor word ik dan weer uitgenodigd om te spreken bij andere platformen. Ik krijg hier van veel Aziatische mensen goede feedback op. Ze zijn mij dankbaar voor het werk dat ik doe, omdat ze vaak vanuit hun cultuur hebben meegekregen dat ze off the radar moeten blijven. Ik ben blij dat ik voor hen kan spreken, wanneer zij zich daar zelf niet prettig bij voelen. En ik vind het belangrijk dat ik een rolmodel kan zijn voor alle kinderen van de toekomst, die niet gerepresenteerd zijn in de media of hun straatbeeld.
Wil je meer zien of weten van Sioejeng? Check dan haar Instagram!
