Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeurs en conservatoren tot galeriehouders. Dit keer spreken we met kunsthistoricus, curator en conservator Manique Hendricks. Hoe ziet de kunstwereld er volgens haar uit op het moment?
The TittyMag: Wie ben je en wat doe als kunsthistoricus/curator?
Manique Hendricks: Ik heb kunstgeschiedenis gestudeerd aan de UvA en daarna heb ik de master museumconservator gevolgd. Tijdens mijn master heb ik een jaar als conservator gewerkt in het Stedelijk Museum. Het was een unieke ervaring om daar te mogen werken; en vooral ook om betrokken te zijn bij de opzet van een tentoonstelling, van het begin tot het einde.
Na mijn afstuderen ben ik gaan freelancen en nu werk ik vaak als curator bij verschillende instellingen. Als schrijver maak ik essays, artikelen en recensies van tentoonstellingen. Ook schrijf ik voor musea, zoals het Stedelijk Museum. Daar heb ik bijvoorbeeld teksten geschreven voor een nieuwe tentoonstelling. Soms werk ik ook als researcher, dat betekent dat ik al vroeg een project instap om thema’s of kunstenaars te onderzoeken. Eigenlijk gaan deze drie dingen altijd samen. Hiernaast ben ik junior conservator bij LIMA, een mediakunstinstituut in Amsterdam. Bij hen doe ik vooral onderzoek naar hun eigen collectie.
TTM: Je bent omringd door kunst en de geschiedenis daarvan. Heb je ook een favoriete kunstenaar?
MH: Er zijn veel kunstenaars die ik echt fantastisch vind. Ik denk toch wel dat Nan Goldin een van mijn favorieten is. Haar werk, ‘The Ballad of Sexual Dependency’, heb ik drie keer in mijn leven gezien. Alle drie de keren heb ik tranen gelaten. Verder zijn er veel videokunstenaars, zoals Melanie Bonajo, die ik tof vind. Ik zag haar werk een van de laatste weekenden voor de lockdown. In haar kunst spreekt ze over verbinding en spiritualiteit.
TTM: Doe je graag onderzoek naar vrxuwelijke kunstenaars?
MH: Ik realiseerde tijdens mijn master hoe belangrijk het is dat er over je geschreven wordt als kunstenaar. Zo word je onderdeel van de geschiedenis. Op het moment dat er niet over je geschreven wordt, wordt er ook geen onderzoek naar je gedaan. Toen heb ik voor mezelf besloten om veel over vrxuwen en in het bijzonder vrxuwen van kleur te gaan schrijven.
TTM: Hoe inclusief vind jij de kunstwereld? En hoe kan deze inclusiever worden?
MH: De kunstwereld is op weg om inclusiever te worden. Er zijn verschillende mooie initiatieven die zich hieraan wijden. STUDIO i, een project van het Stedelijk Museum Amsterdam en het Van Abbemuseum, is een goed voorbeeld hiervan.
Ik denk ook dat steeds meer mensen zich realiseren dat niet alleen het publieke programma inclusief moet zijn, maar dat het ook belangrijk is dat het bestuur of de partners niet alleen uit witte mannen bestaan. Wel is de actie die hieruit voortkomt niet altijd even duurzaam en effectief op de lange termijn. Ik merk dat er meer wordt georganiseerd rondom vrxuwelijke of queer kunstenaars, maar of die werken ook worden aangekocht is de vraag. Ik hoop niet dat het een modeverschijnsel is. Het is nu best lastig om in te schatten waar we heengaan met inclusiviteit. Als ik kijk met de blik van een curator, is het vooral van groot belang dat het werk wordt aangekocht. En dat er over hen geschreven en onderzoek gedaan wordt. Dat ze dus niet alleen zichtbaar zijn in het museum, maar ook online.
TTM: Voel je een bepaalde druk om een groep te vertegenwoordigen?
MH: Ik voel geen druk van buitenaf; het is meer een soort persoonlijke drive. Die heb ik gevonden na mijn afstuderen, want toen vroeg ik me heel erg af wat ik kon toevoegen aan de wereld. Ik heb dus besloten om vaker te schrijven over onderwerpen die naar mijn idee meer aandacht verdienden. Zo schreef ik onlangs een tweeluik over genderqueer en trans kunstenaars voor Mister Motley, in de hoop dat kunstgeschiedenisstudenten over vijf jaar meer bronnen tot hun beschikking hebben. Daarnaast geloof ik dat we elkaar altijd kunnen helpen. Zelf werk ik graag met jonge kunstenaars die zich als vrxuw identificeren.
Wil je meer zien van Manique? Bekijk hier haar Instagram of bezoek haar website!
