Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeurs en conservatoren tot galeriehouders. Dit keer spreken we met illustrator Saïda Ragas. Hoe ziet de kunstwereld er volgens haar uit op het moment?
The TittyMag: Wat doe je voor werk?
Saïda Ragas: Ik ben illustrator en hiernaast ook nog student aan de HKU. Ik maak divers werk dat draait om feminisme en sekspositief activisme. Met mijn werk wil ik vooral experimenteren, maar het heeft wel altijd een feministische ondertoon.
TTM: Wie zijn jouw inspiratiebronnen?
SR: Ik denk dat alles in het leven mij inspireert. De ongelijkheid die ik tegenkom is daar een voorbeeld van. Ook bezoek ik veel musea en volg ik in andere kunstenaars op Instagram.
Ik kijk graag naar kunstenaars die heel eigen zijn of veel kleur gebruiken in hun werk.
Daarnaast is performance art iets dat bij mij emoties omhoog weet te halen. Je komt direct in aanraking met kunst, wat ervoor zorgt dat je als kijker niet meer bezig bent met de omgeving, maar met het werk.
TTM: Hoe inclusief is de kunstwereld volgens jou?
SR: Momenteel is de kunstwereld naar mijn gevoel niet heel inclusief. Zeker als het gaat om kunstacademies, valt er nog een hoop winst te behalen. Als ik naar mijn eigen school kijk, zijn de meeste studenten en docenten wit. Vooral in mijn eerste jaar had ik bijna alleen les van oude, witte mannen. Ik ben daar best van geschrokken, want je kunt met kunst zoveel verandering teweeg brengen. Ook moeten kunstenaars van kleur harder vechten voor een plekje.
TTM: Hoe komt hier verandering in?
SR: Ik denk dat inclusiviteit in de kunstwereld deels begint bij educatie. Ik vind dat er echt iets aangepast mag worden in het curriculum als het gaat om kunstgeschiedenis, kunstenaars die besproken worden en de docenten die ons lesgeven.
Ik denk wel dat er nu een verandering gaande is, dus ik heb een positief toekomstbeeld hierover.
TTM: Voel je een bepaalde druk om een groep te vertegenwoordigen?
SR: Mijn kunstwerken zijn meestal feministisch beladen, maar ik voel niet echt een druk.
Ik maak kunst, omdat ik het belangrijk vind en heel graag wil doen.
TTM: Op welke manier ben jij bezig met inclusiever zijn in je werk?
SR: Ik probeer kritiek te geven op verschillende aspecten van onze samenleving.
Mijn laatste project gaat over single zijn. Hierin verwerk ik hoe je compleet kunt zijn met jezelf; en dat onze samenleving nog steeds neerkijkt op mensen die ‘alleen zijn’ niet erg vinden. Ik wil hiermee laten zien dat je ook intiem en sensueel kan zijn buiten een relatie om.
Ook probeer ik het podium dat ik heb, op zowel mijn eigen Instagram als het account van Pisswife, te delen met andere vrxuwen. Geïnspireerd raken van hun kunstwerken en het werk van anderen delen op sociale media, is eigenlijk al een beginnetje.
Ik heb wel het gevoel dat steeds meer kunstenaars zelf een podium bouwen voor zichzelf, wanneer er over hun werken heen wordt gekeken. We hoeven hierdoor steeds minder naar grote instellingen te kijken. Onze focus schuift naar de vele kleine podia die zijn gebouwd de afgelopen jaren. Dat vind ik ook het leukste om te zien: kunstenaars met welverdiende aandacht.
