Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeurs en conservatoren tot galeriehouders. Dit keer spreken we met filmproducent Genny van ‘t Veer. Hoe ziet de kunstwereld er volgens haar uit op het moment?
Genny is oprichter van de stichting Aletta Stories en is momenteel bezig met de korte film Honeycomb. Deze film gaat over Mariyam, een 20-jarige Nederlands-Pakistaanse heavy metal zangeres die plotseling realiseert dat ze misschien zwanger is. Hoe zal zij dit nieuws in overeenstemming brengen met haar verschillende culturele identiteiten, maar nog meer, hoe kan ze dit aan haar moeder vertellen?
Met deze film willen Genny en regisseur Haider Hussain stereotypen en taboes over vrouwen, vrouwelijkheid, menstruatie, feminisme, seksualiteit, abortus en moslima’s doorbreken om een nieuwe beeldvorming te creëren.
“Het is voor ons belangrijk dat mensen zich gerepresenteerd voelen. Zeker de mensen die niet, nauwelijks of stereotyperend worden gerepresenteerd. We hopen dat onze film de media en de maatschappij meer inclusief maken.”
The TittyMag: Wie ben je en wat doe je als producer?
Genny: Ik zou mezelf het beste omschrijven als korte filmproducent. Ik werk heel graag met talenten die aan het begin van hun carrière staan. Voor deze talenten is het dan vanzelfsprekend om een korte film te maken. Ik help hen daarmee.
TTM: Waarom ben jij begonnen met het maken van korte films?
G: Het produceren van korte films kwam voort uit een eigen behoefte dat ik nog niet genoeg verhalen zag waarmee ik mezelf kon identificeren. Toen ik jong was wou ik altijd filmregisseur worden maar ik ontdekte gaandeweg dat dat niks voor mij was. Het produceren daarentegen ligt mij wel heel goed en ik vind het supertof om verhalen van andere mensen mogelijk te maken. Verhalen die divers zijn.
Veel van de mensen waarmee ik werk hebben geen traditionele filmachtergrond, zoals de filmacademie of de HKU. Ik heb soms het gevoel dat mensen met een diverse achtergrond zich nog niet helemaal thuis voelen op deze instituten.
TTM: Hoe inclusief vind jij de filmwereld?
G: Ik denk eerlijk gezegd, dat de filmwereld heel divers wil zijn, maar het gewoon echt heel lastig vindt om het daadwerkelijk te zijn. Op de een of andere manier is er een misconceptie dat mensen met een gemixte achtergrond of een andere etnische achtergrond geen film willen maken of kunnen maken. Maar ik denk dat dat talent zich nog niet genoeg thuis voelt op de plekken waar ze erover kunnen leren. Dat komt ook omdat de docenten bijvoorbeeld nog niet divers genoeg zijn.
TTM: Wie zijn jouw inspiratiebronnen?
G: Dat is voor mij niet persé een persoon maar dat zijn voornamelijk de talenten waarmee ik werk. Zij zijn echt mijn grote inspiratie. Zij geven zichzelf bloot in het verhaal wat zij vertellen. Er zit altijd iets persoonlijks in, soms is het documentaire, soms is het fictie, maar er zit altijd iets in wat vanuit hunzelf komt. Ik vind het heel dapper. Mensen moeten daarvan horen! Mensen moeten dat zien want misschien hebben ze het ook meegemaakt of is het herkenbaar.
TTM: Je bent bezig met een nieuwe korte film, Honeycomb, wat wil je uitdragen met deze film?
G: Met deze film willen we heel graag stereotyperingen doorbreken door bijvoorbeeld ervoor te kiezen om wel een hijab te dragen én in een heavy metal band te spelen. Wie jij bent en wat jouw identiteit is, dat kies jij zelf. Dat is waar deze film voor staat. Je leeft in meerdere culturen en dan mag jij kiezen van welke culturen jij onderdeel uitmaakt. Op die manier proberen wij te breken met stereotyperingen; door niet voor de hand liggende onderdelen te pakken. Namelijk een jonge moslima die in een heavy metal band speelt en zwanger is. Het lijkt heel erg alsof dat wringt en niet samen kan gaan, maar in dat personage komen al die onderdelen juist wel samen.
Daarnaast vinden wij het belangrijk om ons doel via de juiste wegen te bereiken. Met de thema’s die de film bevat, willen wij openheid creëren binnen groeperingen met een grote schaamtecultuur waarin jongeren en voornamelijk meiden vaak slachtoffer worden van het fenomeen ‘exposen‘. Ook willen wij het kunnen hebben over Islam en vrouwelijkheid in een Westerse maatschappij. Hopelijk kan onze film in meerdere opzichten een positieve bijdrage leveren.
TTM: Hoe maken we de film- en kunstwereld meer inclusief volgens jou?
G: Ik denk dat we moeten zoeken naar verschillende perspectieven. Je kan niet in één film alles vertellen vanuit iedere visie. Je hebt meerdere films, series en kunst vanuit verschillende perspectieven nodig. Ik vertel een verhaal bijvoorbeeld vanuit mijn Nederlands-Mauritiaanse achtergrond, de regisseur doet dat vanuit zijn Duits-Indiaase achtergrond en de actrice vertelt het weer vanuit een Nederlands-Pakistaanse achtergrond. Het gaat erom dat je verschillende perspectieven vertelt, al zijn daar meerdere films of kunstwerken voor nodig.
Ik hoop dat ik ook kan meehelpen aan het meer inclusief maken van de filmwereld. Ik ben een stem voor iedereen en als ik denk: deze stem of dit verhaal hebben we nog niet gehoord of gezien, dan sta ik altijd klaar om daar iets mee te maken.
TTM: Hoe hoop je dat de filmwereld er over een tijdje uitziet?
G: Ik zou het fantastisch vinden, dat als we naar de film gaan en je kijkt naar wat er draait, dat er dan voor iedereen iets is. Een verhaal dat je aanspreekt of herkenbaar is.
Wil je op de hoogte blijven van de film? Volg het project via deze website. Meer weten over de stichting van Genny? Klik dan hier.
