Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeurs en conservatoren tot galeriehouders. Dit keer spreken we met kunstenaar Marijke de Vries. Hoe ziet de kunstwereld er volgens haar uit op het moment?
The TittyMag: Wie ben je en wat doe je als kunstenaar?
Marijke: Ik ben Marijke, een kunstenaar en ik heb eigenlijk al mijn hele leven een kunstpraktijk. Ik heb een opleiding gevolgd aan de Rijksakademie. Ik ben nu 65 jaar en ik heb een soort herintrede gemaakt binnen de kunst. Middenin mijn beroepspraktijk heb ik me namelijk 16 jaar lang voornamelijk gefocust op dans, choreografie, producties en het organiseren van festivals. In die periode heb ik minder tijd gehad voor mijn beeldende kunstpraktijk. Sinds 5 jaar heb ik weer een herintrede gemaakt in de beeldende kunst.
TTM: Waar ben je de laatste tijd zoal mee bezig?
M: Mijn laatste project genaamd Tinder Times (monumenten voor vluchtigheid) is een project waarbij ik dans verbind met mijn beeldende kunst.
5 jaar geleden heb ik een artist residency gedaan in Spanje. Het was een emotionele periode in mijn leven. In de residency heb ik die metaforisch maar ook met wat daar aanwezig was en nodig was (een opdracht van een galerie) vertaald in kunst.
Mijn werken zijn soms direct en vaker meer gelaagd. Mijn kunst is deels figuratief en deels abstract: de meer directe werken zijn figuratiever, de gelaagde werken juist meer abstract.
Vaak maak ik gebruik van metaforen en vertaal ik zo het persoonlijke in het universele. Zo is het laatste werk van de serie Monumenten voor vluchtigheid een groot diptiek met een vallende vrouw en een stijgende man.
Dit laatste project (Tinder Times- Monumenten voor vluchtigheid) heeft online daten als thema en vertrekpunt. In het project en in deze kunstwerken bevraag ik hoe we omgaan met seksualiteit, schaamte, grenzen, ‘fatsoen’, en dergelijke zaken. Hierbij komen allerlei dingen aan de orde. Bespreekbaarheid van seksualiteit, met je vrienden, met je partner, met je ouders of in allerlei situaties. Wat voor emoties komen daarbij kijken? Ongemakkelijke emoties misschien wel? Maar ongemakkelijke emoties zijn heel interessant.
TTM: Wie zijn jouw inspiratiebronnen?
M: Ik houd enorm van kunst en ik heb ook een brede smaak. Ik heb niet echt één favoriete kunstenaar maar ik kan wel geïnspireerd raken door kunst. Laatst ben ik naar het Stedelijk Museum in Amsterdam geweest waar ik in de expo ‘Gemeenteaankopen’ 3 werken zag die mij enorm raakten. Dat waren werken van Nam June Paik, Sadik Kwaish Alfraj en Leonardiansyah Allenda
Ik ben geïnteresseerd in het lyrische en metaforische en het werk van Nam June Paik heeft dat ook voor mij; daarnaast is het speels en eigenzinnig.
Als ik door een werk geraakt en getriggerd wordt, dan kan het voor mij een inspiratiebron zijn. Bepaalde werken van Kandinsky vind ik ook interessant. Net als Kandinsky ben ik een synesthesist. Dat betekent dat ik kleuren zie als ik bijvoorbeeld getallen hoor. Ik heb dat ook met muziek. Ik zie dan vanzelf beelden. Dus muziek en dans zijn voor mij ook een grote inspiratiebron.
TTM: Hoe inclusief is de kunstwereld volgens jou?
M: Het wordt mij duidelijker dat er steeds meer bewustwording is. Veel meer mensen denken na over inclusiviteit. Toen ik jonger was, zaten we nog veel meer vast in rolpatronen. Toch is de kunstwereld nog steeds een wereldje waarin je een ingang moet vinden. En voor mij als herintreder, en oudere kunstenaar, is dat niet altijd even gemakkelijk.
Toch laat ik me daar niet door weerhouden, en momenteel leer ik steeds meer mensen kennen die affiniteit hebben met wat ik doe en wat ik maak.
Ik begreep vroeger als kind al niet waarom bepaalde groepjes andere groepjes mensen of individuen uitsluiten. Maar ik merk dat we daar steeds bewuster in worden, ikzelf ook. Jonge mensen zijn tegenwoordig heel bewust. Ik herken me daar nu, op deze leeftijd, heel erg in.
TTM: Op welke manier kunnen we de kunstwereld inclusiever maken volgens jou?
M: hopelijk door bewustzijn en bewustwording. Het gaat niet over de esthetiek van kunst, dat is maar een klein deel ervan. Het gaat over ervaringen, ervaren en beleven. Met elkaar dingen uitwisselen en delen. Daarvoor is inclusiviteit nodig want anders blijf je altijd met een klein groepje gelijkgestemden over een ding hetzelfde denken.
Kunst is ook een manier om dingen anders te zien en te beleven, dus daar heb je verschillende visies en verhalen voor nodig. Op die manier kunnen we de kunstwereld inclusiever maken.
TTM: Ben jij zelf bezig met het inclusief maken van de kunstwereld?
M: In het Tinder Times project, dat plaatsvindt in Sexyland, en daarnaast in een wijkhuis en op een school willen we mensen bereiken waarbij het in hun cultuur moeilijk is om te praten over online daten. We willen het onderwerp online daten en aan de hand daarvan, ook verschillende emoties en expressievormen van seksualiteit, bespreekbaar maken middels kunst. Door de thematiek gaat het ook over inclusiviteit want we bereiken ook mensen voor wie het niet vanzelfsprekend is om een kunst expositie te bezoeken. Niet alleen maar die doelgroep die toch al musea en galeries bezoekt.
Ik ben een projectbedenker dus voor mij ligt het voor de hand om mensen te betrekken. Juist omdat ik in mijn hele leven dat hokjes-denken niet begreep, heb ik nu de mogelijkheid om met mijn kunst daar iets over te zeggen.
Ik wil er mensen bij betrekken en binnen het project gaan we ook in gesprek, dus op die manier hoop ik de kunstwereld wat inclusiever te maken.
Wil je meer zien van Marijke? Bekijk dan hier haar Instagram pagina of scroll door haar portfolio op haar website!
