Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeurs en conservatoren tot galeriehouders. Dit keer spreken we erover met kunstenaar en fotograaf Jonnah Bron.
Kun je wat over jezelf vertellen?
“Ik ben Jonnah Bron en ik ben op dit moment aan het afstuderen aan de Willem de Kooning Academie in de richting Fotografie. Ik begon met fotograferen en nu wil ik afstuderen met een film. Eigenlijk ben ik dus een fotograaf die zichzelf film aanleert. Ik wil een erotische film maken. Het is een verlengstuk van wat ik doe als fotograaf, omdat het heel erg met intimiteit en seksualiteit te maken heeft.
Toen ik jonger was maakte ik ook vaak foto’s met mijn beste vriend. Hij was geïnteresseerd in fashion en ik in fotografie. Wanneer we afspraken hielden we vaak shoots waar hij de styling deed, en ik het concept bedacht en de foto’s maakte. Van hem, mezelf en van ons samen. Dit deden we jarenlang, dus ik heb een uitgebreid archief. Uiteindelijk werd hij aangenomen op het AMFI, ging ik Fotografie studeren en kwam onze toekomstdroom voor beiden uit.”
Wie zijn jouw inspiratiebronnen?
“Dat is best breed, omdat ik me nu ook meer in film verdiep. Qua fotografie denk ik al snel aan Nan Goldin, Wen-Han en Rineke Dijkstra. Maar Chad Moore vind ik ook tof, die doet meer visual diary, wat ik zelf ook veel doe. Qua filmmakers: het werk van Mees Peijnenburg en erotisch filmmaker Erika Lust. En onlangs zag ik een film van Gaspar Noé die erg aansloot bij de erotische film die ik wil maken, die vond ik ook tof.”
Hoe inclusief is de kunstwereld volgens jou?
“Als ik kijk naar het grote aspect, naar gender en etniciteit, denk ik dat de kunstwereld überhaupt niet inclusief is. Kathryn Bigelow, een Amerikaanse filmregisseur, mocht pas in 2010 als eerste vrxuw ooit een Oscar in ontvangst nemen. Dat vind ik schrikwekkend. Als ik denk aan filmregisseurs, denk ik ook sneller aan mannen. Wat dat betreft is de kunstwereld echt niet inclusief.”
Hoe ervaar jij dit zelf?
“Mijn omgeving is voornamelijk online, met name op sociale media en Instagram. Als ik mijn antwoord daarop baseer, is het al een stuk inclusiever. Maar dat is misschien ook de bubbel waarin ik leef. Mijn generatie, de millenials, is via sociale media veel bezig met activisme, racisme en meer open minded zijn, dus ik denk dat we zeker geschiedenis gaan schrijven. Wel denk ik dat het nog een tijd zal duren voordat we de oudere generatie ook mee zullen krijgen. Er is een enorme generatiekloof.”
Voel jij de druk om een bepaalde groep, bijvoorbeeld vrxuwen, te vertegenwoordigen?
“Ja, die voel ik wel. Ik durf mezelf geen activist te noemen, maar door de jaren heen is mijn werk zo geëvolueerd dat het misschien wel als activistisch kan worden gezien. Ik ben ook zeker bewust bezig met sociale thema’s, zoals intimidatie en racisme. Het is alleen niet zo dat ik dit bewust heel erg uitspreek.
Máár: door alles wat er het afgelopen jaar gebeurd is, zoals de Black Lives Matter-protesten, voel ik wel een bepaalde druk om me bewust en openlijker uit te spreken over bepaalde onderwerpen. Ik ben zelf van Chinese komaf en voel druk om ‘mijn groep’ Chinese Nederlanders te vertegenwoordigen. Maar ik houd me daar in mijn werk niet mee bezig, dat houd ik gescheiden.
Als vrxuw voel ik wel een verantwoordelijkheid, omdat de man de vrxuw nog steeds objectiveert. Dat zie ik nog teveel om mij heen. Ik heb er zelf af en toe ook mee te maken. Om een verandering te creëren in die grote wereld, moet ik blijven doen wat ik nu doe.”
Op welke manier kunnen we de kunstwereld inclusiever maken volgens jou?
“Door veel meer ruimte te maken voor de vrxuw. Nu is het zo dat we die ruimte moeten opeisen, terwijl het voor een man gewoonweg wordt vrijgegeven. Het zou al heel erg helpen als daar een verschuiving in plaats kan vinden, door vrxuwen bewuster te kiezen en een stem te geven.”
Ben je zelf bezig met het inclusief maken van de kunstwereld?
“Ja, dat denk ik wel, door de thematiek die ik binnen mijn fotografie aansnijd. Het is niet zo dat ik er heel bewust mee bezig ben, voor mij is het gewoon zo. Ik kies niet bewust voor diversiteit, ik vind dat dit zo hoort. Ik zou willen dat mensen dat meer hadden. Het is heel goed dat we ons bewuster bezig houden met het inclusief maken van de wereld. Maar als ik naar reclames kijk, lijkt het soms alsof ze die inclusiviteit heel opzettelijk proberen na te bootsen. Ik vraag me dan af of dit echt vernieuwend is; of meer in de buurt komt van een trend waarna we weer terugvallen in onze oude patronen.”
Wil je meer zien van Jonnah? Volg haar op Instagram of neem een kijkje op haar website!
