Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeurs en conservatoren tot galeriehouders. Dit keer spreken we hierover met Kalkidan Hoex.
Kalkidan is een energieke duizendpoot. In 2018 behaalde ze haar Bachelor ‘Sieradenvormgeving’ aan de MAFAD. Terwijl ze startte met een gelijknamige master zette ze haar eigen label op; TheNEWtribe. En met succes! Inmiddels heeft Kalkidan haar master afgerond en ontwerpt en verkoopt ze sieraden, organiseert exposities en geeft lezingen over de hele wereld.
TTM: Je doet van alles met je label. Wat is hierin jouw kracht?
Kalkidan: “Ik ben afgestudeerd in het vormgeven van sieraden, maar het belangrijkste binnen mijn werk is voor mij het vertellen van verhalen. Sieraden zijn hierbij een tool om mijn expressie te tonen, maar dit doe ik ook in mijn comics, illustraties, video’s en mijn manier van het vastleggen van de sieraden die ik maak. Alles staat in verbinding met elkaar, ik denk dat dit mijn kracht is. Ik maak zowel ‘fashion jewelry’, die draagbaar is en toegankelijk voor een breder publiek, als sieraden die als kunstobject tentoon worden gesteld in musea. Aan deze kunstobjecten komt meer handwerk te pas, en het materiaal waar ik mee werk is gevarieerder.
In de lezingen die ik geef ben ik breed georiënteerd. Binnenkort combineer ik een lezing met het geven van workshops op een basisschool. Ik vind het belangrijk om met anderen in gesprek te gaan over het concept ‘het sieraad’, om dit een startpunt te laten zijn voor een dialoog. Ook geef ik online lezingen in de VS, over de identiteit die bij TheNEWtribe hoort. Dit komt voort uit de zoektocht naar mijn eigen identiteit. Ik ben geboren in Ethiopië, na adoptie naar Nederland verhuisd en hier opgegroeid. TheNEWtribe staat voor mij voor positionering, educatie, symboliek en als belangrijkste; representatie. Ik ben me heel bewust van mijn doelgroep. Het is niet mijn insteek om zo groot mogelijk te worden met mijn label. Ik vind het belangrijker om trouw te zijn, en te blijven, aan mijn concept en mijn idealen. Op dit moment run ik TheNEWtribe nog alleen. Ik ga wel veel samenwerkingen aan binnen het werkveld, met onder andere Patta, Team Crucible in Londen en State of Fashion voor een sociaal project in Rotterdam.”
TTM: Waardoor laat jij je inspireren?
Kalkidan: “Ik haal niet zozeer kracht uit andere vormgevers. Ik leef in mijn eigen fantasie. Ik ben hoog gevoelig, en ben altijd bezig met het creëren van mijn eigen wereld wanneer ik over straat loop. Jean-Michel Basquiat is wel een kunstenaar die me inspireert, in zijn grenzeloosheid. Waar ik ook inspiratie uithaal is het lezen van literatuur, en me verdiepen in de geschiedenis van verschillende culturen. Black Culture en de Ethiopische geschiedenis zijn voor mij echt een verrijking. Ik heb een grote interesse in voorouders, taal en symboliek. In mijn werk wil ik hier op allerlei manieren nieuwe vormen aan geven.”
TTM: Hoe inclusief is de kunstwereld volgens jou?
Kalkidan: “Als ik kijk naar de sieradenwereld is deze best inclusief. Ik denk dat dit komt omdat het zo’n kleine scene is. Emmy van Leersum, een vrxuw was de eerste bekende sieraadontwerper, daarna kwam Gijs Bakker pas. Voor mijn werk is er altijd belangstelling geweest, waar ik heel blij mee ben. Ik heb een passie voor het maken van grote en opvallende sieraden. Ik merk dat er veel mannen zijn die geïnteresseerd zijn in mijn werk, met name mijn ringen. Door mijn manier van vormgeven associëren zij dit niet direct met het werk van een vrxuw, waardoor ik soms verbaasde reacties krijg. Na mijn afstuderen werd ik me hierdoor heel bewust van mijn positie als gekleurde vrxuw binnen mijn werkveld. Mannen domineren nog steeds, hoewel ik wel merk wel dat er een verschuiving aan het plaatsvinden is. Dat neemt niet weg dat ik vind dat er nog een lange weg te gaan is, met name op het gebied van het serieus nemen van de vrxuw, en haar dezelfde kansen bieden als de man.”
TTM: En op welke manier ga jij hiermee om?
Kalkidan: “Samen met een groep vriendinnen, bestaande uit makers en vormgevers, bundelen we onze krachten. Zodra één van ons een contract krijgt doorgestuurd bespreken we dit gezamenlijk, om ervoor te zorgen dat we eerlijk behandeld worden. Door onze ervaringen te delen beschermen we onszelf en elkaar. Ik denk dat reserach doen voor zowel mannen als vrxuwen belangrijk is, maar voor vrxuwen kost dit toch meer moeite. Ik denk dat het belangrijk is om als vormgever eisen te durven stellen. Het opzetten van groepsprojecten en exposities is ook een vorm van het bundelen van onze krachten, om ons territorium af te bakenen.”
TTM: Ervaar jij hierbij een druk om een bepaalde groep te vertegenwoordigen binnen je werk?
Kalkidan: “Die ervaar ik, niet zozeer vanuit anderen, maar vooral vanuit mijzelf. Ik vind het belangrijk om jongeren met een gemixte identiteit en afkomst te representeren in het werk wat ik maak. Ik heb een duidelijke droom voor de toekomst van TheNEWtribe. Educatie speelt hierbij een grote rol. Naast mijn eigen atelier zou ik het fantastisch vinden om een open ruimte te creëren, waar kinderen en jongeren hun expressie op een kunstzinnige manier kunnen uiten door de tools die ik ze aanbied. Op deze manier wil ik een veilige plek creëren, en voorkomen dat ze op straat rondhangen en in foute community ’s terechtkomen. Zo hoop ik bij te dragen aan een verschuiving binnen het scheppen van kansen voor deze doelgroep.”
Wil je meer weten over Kalkidan? Volg haar hier op Instagram of neem een kijkje op haar website!