Door de meningen van anderen over hoe ik mij hoor te gedragen doe ik wat volgens onze maatschappij het juiste is. Door met de massa mee te bewegen. Heb je het gevoel dat je door omgeving serieuzer genomen wordt. Ik trek veel op met jongeren van verschillende nationaliteiten. Zij, oefenen invloed uit op de manier waarop ik mij als vrouw hoor te gedragen.
Maar hoe hoort een vrouw zich dan te gedragen in de scene waarin ik functioneer? En door wie wordt dit bepaald?
De ideale vrouw volgens mannen uit de uitgaansscene: Ze studeert, gaat niet te veel uit, weet zich te gedragen, is zorgzaam, mag niet meer verdienen dan haar partner, staat niet té veel in het middelpunt en, het allerbelangrijkst, heeft niet te veel bedpartners gehad. En met niet te veel bedoelen ze op één hand te tellen.
Ik werkte zo’n 3 jaar in clubs als gogo-danseres. Er is zoveel negativiteit over vrouwen in het nachtleven, dat ik ‘t mezelf in veel dingen (werk/relatie/vrienden/familie) moeilijk heb gemaakt. Iedere keer jezelf maar blijven verantwoorden dat je danst omdat je het leuk vindt. Dat je danst omdat je denkt dat je ’t goed kan. Dat mensen eerst kennis met je moeten maken om te snappen dat wanneer je danst het niet betekent dat je niet kan studeren of volgens de norm een ‘normale’ baan ernaast zou kunnen beoefenen. Dat je niet meteen met de hele club hebt geslapen. Ik heb letterlijk opmerkingen naar mijn hoofd gekregen als: ‘Hoe kan het dat jij studeert en hier aan het dansen bent? Spoor je wel? Jij hoort hier toch niet thuis?’. Alsof ik een facking pornoactrice was. Maar omdat mensen je op die manier bekijken voelt het wel alsof je er een bent.
Ik had in die tijd gewoon een vriend. Die het allemaal hartstikke oké, vond. Hij kwam mij eigenlijk bijna altijd ophalen en ging zelfs mee naar boekingen. Hij vond het prachtig. ‘Je danst en verdient daarmee ook nog eens je geld, wie wilt dat nou niet?’.
Drie keer15 min op en je kan weer naar huis, ideaal toch? Het interesseerde hem niet hoe anderen erover dachten. Het enige wat hij daarop zei was: ‘Ze zijn gewoon jaloers, ze zien een mooie vrouw in een schaars pakje. Ja, dat is intimiderend, maar jij danst je rondes en erna ga je meteen naar huis. De dames die als bezoekers in de club staan zullen veel meer aangesproken worden en die gaan misschien wel niet rechtstreeks naar hun eigen huis. Alleen daar heeft niemand een oordeel over’.
Daar heeft hij een punt. Dat is zo. Met dansen wordt je een object. Je staat in het middelpunt. Mensen gaan je nou eenmaal beoordelen. Dus wat je ook doet. Eén knipoog is al te veel.
De simplificerende gedachtegang van veel mannen die ik tijdens het werken ontmoet heeft mij in veel dingen geremd, maar aan de andere kant had hun denken mij al zodanig geïnfecteerd, dat ik niet meer wist wat ik zelf verstond onder een goede vrouw zijn.
Naarmate ik ouder werd ben ik me meer verantwoordelijk gaan voelen voor m’n toekomst en hoe ik door anderen gezien wil worden. Mijn relatie ging uit. Niet door het dansen, gewoon uit elkaar gegroeid, en ik voelde me zonder hem niet meer comfortabel met dansen. De dodelijke blikken. Opeens voelde ik me kwetsbaar. Er was niemand meer die zei: ’t is leuk wat je doet’. Ja, andere vrouwen die het werk ook wilde doen. Was dansen die overload aan shit en negativiteit ’t allemaal nog waard? Nee, voor mij niet. Ik had andere doelen. Ik was de strijd zat. En maakte de keus om te stoppen. Niet alleen door de mannen, maar door alle meningen. Ik was in hun ogen ‘niet zo’. Waarop ik antwoordde: ‘Maar hoe zijn zij dan volgens jou? We dansen, het is niet zo dat we met mannen praten. Laat staan mee naar bed gaan. We zijn aan ’t werk’.
Helaas voor de dansscène in Nederland zijn er ook genoeg dames die voor bijna niks willen dansen. ’Die zo de boekingen kapen. Een obsessie hebben met hun uiterlijk. De uiterlijke competitie is moordend. En ook in deze wereld geldt sex sells. Hoe leuker je met opdrachtgever bent. Hoe groter de kans dat jij op z’n volgende event staat. Slecht was ik erin iemand proberen te vriend te houden terwijl je ’t gewoon zakelijk wilt houden.
Ik kreeg op gegeven moment van een opdrachtgever een paar tips. Hij zei dat als ik opdrachten wilde binnenhalen ik moest leren flirten. Volgens hem keken de mannen helemaal niet of er goed werd gedanst. “Denk je dat dat ons interesseert? Het liefst hebben we iemand die lekker is!’ Dus als hij de keuze had uit iemand is die niet kon dansen maar wel lekker was tegenover iemand die alleen heel goed kon dansen, dan was de keuze snel gemaakt…
Dit gesprek was naar. Ik ben mezelf toen vragen gaan stellen over de manier waarop mannen ideeën over verleiding op vrouwen projecteren. Maar ik besefte me ook dat, doordat ik mezelf als lustobject presenteerde, ik deze simplificerende gedachtegang ook in stand hield. Ik kwam tot een punt dat ik eerlijk naar mezelf moest zijn en moest toegeven dat ’t niet enkel gaat omdat het dansen leuk vinden. Het gaat ook om in ’t middelpunt willen staan. De aandacht. Het gevoel te hebben dat dit voor jou vrouwelijk zijn is.
Een paar jaar geleden zag ik ’t feminisme nog als een manier om trots te kunnen zijn op je vrouwelijkheid. Je vrouwelijke vormen. En dat ben ik nog steeds. Alleen zet ik het nu niet meer in om dingen voor elkaar te krijgen. Nu vind ik in het feminisme juist de kracht om te laten zien dat je zonder je lichaam in te zetten ook veel kunt bereiken. Dat is iets extra’s dat je als vrouw zijnde meekrijgt, maar het moet niet de hoofdpersonage worden.
Deze ervaringen zorgen ervoor dat ik me stoor aan hoe er in jongere generaties door mannen over vrouwen gedacht word. Over mannelijke sletten wordt niet gesproken, vrouwelijke sletten zijn er in overvloed. Vrouwen passen zich aan naar hoe mannen hen portretteren. Naast het feit dat ze vrouwen als lustobject neerzetten, vinden ze dat we ook makkelijk te krijgen zijn en geven we ons volgens de man ook veel te snel bloot. Mannen zijn bang om een relatie aan te gaan in een tijd als deze, omdat in hun ogen de vrouwen in deze tijd verpest zijn. Ze maken daardoor onderscheid tussen goede of slechte vrouwen. Een goede vrouw is er een die aan alle eisen voldoet. En zo hebben we weer drie stappen terug in de tijd gezet.
Ik denk dat wij als vrouwen elkaar moeten leren dat we niet met de gedachtegang van de man mee moeten gaan, hen niet moeten willen pleasen, maar onszelf moeten blijven respecteren door achter onze vrouwelijkheid te blijven staan. Hierbij is niet alleen de denkwijze van vrouwen belangrijk, er moet juist ook verandering komen in de denkwijze van mannen. Mannen zouden meer respect voor de keuzes van vrouwen moeten opbrengen. Zodat vrouwen meer vrijheid hebben om zich op hun eigen manier te uiten.
De contradictie in dit verhaal is wel dat ’t niet betekent dat je net als ik met iets moet stoppen. Doordat er ope een bepaalde manier over je gedacht wordt. In tegendeel. Ik denk juist dat het sterk is als je door gaat. Je moet je alleen bewuster zijn van wie jij bent en door wat je je wilt laten vormen. Denk ik.
