‘Hey meisje, laat is je kutje zien!’ ‘Jij mag echt wel onder mij liggen!’ ‘Domme, blonde stoephoer!’ Dit zijn de teksten die Ambrien Moeniralam, beter bekend als ‘Cat Calls of Amsterdam’, vastlegt op straat. De 17-jarige is al sinds 2017 bezig met het bestrijden van straatintimidatie. Maar waarom doet ze dit? En wat wil ze ermee bereiken?
TheTittyMag: Waarom ben je je bezig gaan houden met cat calling?
Ambrien Moeniralam: Oeh, dat is een goede vraag. Het begon eigenlijk op 16 december 2017. Ik was door de verkennen-pagina van Instagram aan het scrollen en er was een foto die me gelijk opviel. De tekst was best wel heftig, maar tegelijk heel kleurrijk. Het account heette Cat Calls of New York City. Wat ik daar zag maakte me heel boos en verdrietig. Maar het spoorde me ook aan om wat te gaan doen. Ik heb de eigenaar toen een DM gestuurd, omdat ik het heel tof vond wat ze deed. En ook zo creatief!
TTM: Wat was voor jou het moment dat je besloot te beginnen met @catcallsofams?
AM: Ik kwam erachter dat Cat Calls of (…) een soort movement was. Er waren nog veel meer accounts. Ik ging kijken of er al een account voor Nederland of Amsterdam was, maar dat was niet zo. Toen heb ik Cat Calls of NYC nog een berichtje gestuurd om te vragen of ik hier in Amsterdam mocht beginnen.
TTM: Wat wil je nou écht bereiken met je Instagram-account?
AM: Vooral bewustwording. Veel mensen zien cat calling niet als een echt probleem. Sommigen zien het zelfs als een compliment. En na alle media-aandacht was ik eigenlijk nog erger geshockeerd. Ik dacht ‘Wow! Heel veel mensen weten gewoon niet dat dit bestaat, dat het cat calling heet en dat het een vorm van straatintimidatie is.’ Ik wil dat mensen zich gaan beseffen dat dit niet ‘normaal’ is. En misschien zelfs dat catcallers zich achteraf realiseren dat hun actie niet oké was. Ook hoop ik dat praten over dit onderwerp genormaliseerd wordt.
TTM: Hoeveel dm’s krijg je nu per dag binnen?
AM: Tussen de 3 en 7. Ik heb op dit moment een lijstje met 150 catcalls die ik nog moet krijten.
TTM: Wanneer werd je voor het eerst nageroepen? En hoe ging dit?
AM: Ik was 13 en het was hier op het Centraal Station. Ik had niet door dat er iets tegen mij werd gezegd. Maar mijn vriendinnen zeiden opeens ‘Hoorde je dat niet? Ze zeiden ‘Hey schatje, kom is hier!’. Het enige wat ik kon bedenken was ‘Waarom zegt een volwassen man zoiets tegen een 13-jarige?!’. Ik had daarna echt geen idee wat voor houding ik moest aannemen. Eigenlijk voelde ik me gewoon een beetje aangevallen.
TTM: Merk je verschil in hoe je nu met zulke situaties omgaat?
AM: Ja, heel erg! Het is raar, want sinds ik met @catcallsofams begonnen ben, ben ik altijd alert. Het is een soort radar. Ik zie het al aan de lichaamstaal. En ik sta een stuk sterker in mijn schoenen. Dit account heeft me heel erg geholpen in de zin van, hoe ik kan reageren en hoe ik daarna verder moet gaan.
TTM: Heb je er zelf nog vaak last van?
AM: Nee, gelukkig niet. Ik ben één van de lucky ones.
TTM: Je schrijft heftige teksten op straat en online deel je je werk met de hele wereld. Je laat merken dat je niet bang bent om het gevecht uit de weg te gaan. Ben je in het dagelijks leven ook iemand die niets uit de weg gaat?
AM: Voordat ik mijn Insta-account begon niet echt. In dat opzicht heeft het mij wel heel erg geholpen. Tegenwoordig ben ik zeker niet bang om discussies aan te gaan. Haha! Als iemand iets zegt wat ik niet oké vind, ga ik daar wat van zeggen. Ook thuis. Mijn ouders zijn best wel close-minded en met hen ga ik ook vaak discussies aan (op een respectvolle manier). En ik merk dat het invloed op ze heeft. Door de jaren heen zijn ze toch een stuk meer open-minded geworden. Ze komen zelfs op voor bepaalde dingen, iets wat ze voorheen niet gedaan zouden hebben.
TTM: Wat voor reacties krijg je met name op je Instagram?
AM: Onder mijn posts worden er soms dingen gezegd als ‘niet zeuren’. Af en toe ga ik wel op een respectvolle manier in discussie. Maar alleen als ik echt denk dat ik diegene misschien nog wat kan leren. I pick and choose. Als een reactie echt heel heftig is of de discussie escaleert, verwijder ik het.
En vóór alle media-aandacht was de meest voorkomende cat call ‘Hey schatje, kom eens hier!’. Maar nu is het meer een kwestie van: wanneer ik denk dat het niet heftiger kan, wordt het heftiger. Ik vind niet dat je de ernst kunt meten. Maar bij de extreem heftige teksten weet iedereen wel dat het erg is. Het gaat juist ook om de kleine dingen waarvan mensen denken dat het oké is om te zeggen, terwijl dat niet zo is.
TTM: Waarom denk je dat dit zo veranderd is door de aandacht?
AM: Ik denk dat veel mensen zich realiseerden dat ze niet de enige waren. Daardoor durfden ze hun eigen verhaal te delen. De drempel was lager.
TTM: Welke tekst is je het meest bijgebleven?
AM: Ik heb daar wel een paar van. ‘Ik wil mijn pik in je anus steken.’ ‘Als jij zoveel kracht hebt om je rolstoel te rollen, kun je vast ook heel goed aftrekken.’ En ik kreeg een keer een verhaal binnen van een moeder die met haar 2-jarige kind op straat liep. Een man riep toen ‘Sang! Je hebt echt een lekkere moeder!’ naar het kind.
TTM: Hoe denk je dat we straatintimidatie kunnen stoppen? Denk je dat dat echt haalbaar is?
AM: Ik weet dat cat calling nooit volledig zal stoppen. Maar ik denk zeker wel dat het sterk kan verminderen. Hoe? Straffen uitdelen is op zich wel goed, maar heel veel mensen weten dan nog steeds niet wáárom. Een tijdje geleden was er een Argentijnse DJ die tijdens zijn show feministen ‘feminazi’s’ noemde. Als straf moest hij een paar maanden lang elke week een feminist in zijn show hebben. Die persoon mocht dan 10 minuten lang praten over feminisme en hij mocht niks zeggen. Dat vind ik best slim, want zo confronteer je iemand met de mensen die hij heeft gekwetst.
TTM: Je hebt de afgelopen tijd een heleboel media-aandacht gekregen. Ben je nu ook op andere vlakken bezig met feminisme?
AM: Jazeker! Ik zit in de organisatie van de Women’s March Nederland. Die was natuurlijk een paar weken geleden en dat was echt super tof! Ik was zo trots om te zien dat er zoveel mensen waren gekomen. Aan het eind heb ik gehuild van blijdschap.
En voor verdere plannen wil ik graag merchandise uitbrengen. Maar in plaats van dat de opbrengst naar mij zou gaan, zou ik het doneren aan goede doelen.
Wat ook super leuk is: ik zit met Cat Calls of (…) accounts van over de hele wereld in een WhatsApp-groep! We komen al dicht bij de 80 mensen. Samen bedenken we projecten waar we allemaal wat mee kunnen. Zo zijn we nu bijvoorbeeld hashtags aan het bedenken om campagnes te beginnen. Vorig jaar hadden we #StopHarassmentInSchools. En ik zou graag een keer samen willen werken met de andere accounts in Nederland. Met zijn allen meeten en dan lekker brainstormen. Wie weet een campagne starten die gericht is op Nederland.
Wat ik verder wil doen, weet ik nog niet. Kleine stapjes, het begint met kleine stapjes. Dit account is een goeie stap, maar het is niet de eerste en zeker niet de laatste.
