Woman.
Jij vreemde snijboon. EH wat? Waarom noem je me dat? En waarom vind ik dit erg? Ik moet het juist niet erg vinden om zo genoemd te worden.Want mijn grootste angst is normaal gevonden te worden. Alleen toch gaan mijn nekharen recht overeind staan. Ik val op. Alleen vind ik dat echt fijn?
Ik zou het moeten ervaren als een compliment en niet een belediging. ‘Vreemd’ is toch niet negatief of wel soms? We moeten juist diversiteit vieren en omarmen in plaats van, dat we ons hierdoor laten afschrikken. Het maakt ons mooier en niet lelijker. We lijken soms te bang te zijn om vreemd gevonden te worden, terwijl die unieke kwaliteiten ons onderscheiden van anderen.
Die kwaliteiten maken ons uniek en onszelf. Het geeft ons identiteit. Maar waarom dan bang zijn voor dat woord: ‘vreemd’? Je bepaalt uiteindelijk zelf wat je doet met die term. Je kan het omarmen als een krachtig woord, wat jouw unieke kenmerken samenvat. Of je kan het zien als een aanval op jouw unieke kwaliteiten en eigenschappen.
Maar dat bepaal je uiteindelijk zelf. En doe dat. Want schapen zijn er genoeg, maar we kunnen best nog wel wat vreemde vogels erbij gebruiken.