Oh rust, kunnen we dat nog vinden? Maar waar zoeken we dan? En zoeken we wel goed? Moet de oplossing uniek zijn of zoeken we soms te ver?
We mogen soms toch best toegeven, dat we rust nodig hebben? Of voelen we ons dan gek ten opzichte van de altijd maar drukke en draaiende wereld om ons heen? Zijn we dan te apart? Of kunnen we beter stellen, dat dat apart het originele normaal is? Want rust hebben we allemaal nodig. Ook om af en toe weer juist de drukte op te zoeken. Onze Tittygirl schreef over haar eigen zoektocht naar rust.
Elke dag prikkels, op de fiets, op je werk en in je favoriete koffiebar. Overal om je heen tot in je eigen hoofd. Waar kan je stilstaan? Kan dat nog? Of laat je het zelf niet eens toe? Kunnen we dit alleen maar, wanneer we door anderen worden gedwongen? Waarom kunnen we het ineens wel tijdens yogales of meditatiecursus, maar verder niet? Waar vind jij je eigen rust? Vind je die überhaupt nog?
Innerlijke rust is een andere term voor kalmte in je hoofd. Maar kan dat non- stop? Of ambiëren we dit allemaal te extreem waardoor de hunkering naar rust zo opnieuw een onrustige zoektocht wordt? We lijken er bijna een verslaving van te willen maken. We zijn verslaafd om steeds maar verder te zoeken naar rust, terwijl het eigenlijk zo makkelijk schijnt te te zijn volgens kunstenaar James Turrell. Kijk eens omhoog of om je heen en sta stil bij wat je ziet! Wat zie je, wat denk je? We moeten volgens hem kijken naar ons eigen kijken.Turrell wil dat wij als kijker bij zijn werk ‘ons eigen zien’ ervaren. Hij speelt met licht en ruimtes, waardoor we zo door objecten bewust worden van onszelf. Een recent werk van Turrell is Skyspace in Museum Voorlinden in Wassenaar. De ruimte heeft een vierkant gat in het dak, waardoor je recht naar boven kijkt en de lucht ziet zoals je deze nog nooit hebt gezien. Wanneer we onszelf af en toe laten omgeven door de rust van de natuur komen we volgens hem los van de haast van alledag.
Ik voel datgene waarvan ik denk dat dat rust is, wanneer ik omhoog kijk naar de lucht. Is dat dan echt rust? En is die rust hetzelfde voor iedereen? Ik weet het niet, maar het begrip kalmte/ rust komt voor mij hier het meeste dichtbij. Ik voel het als ik staar naar oranje luchten met een bloedrode zon. Of wanneer ik midden in de nacht op mijn balkon kijk naar een heldere parel witte maan. Dan staat alles ineens stil. En ja dan wordt kijken zien, zien wordt voelen en voelen wordt genieten. Volgens mij is dat de cirkel van innerlijke rust. Of althans het is mijn cirkel. En nu hoop ik, dat ook jij misschien eens stilstaat, omhoog kijkt, ziet, voelt en geniet. Kijk en zie, want voelen is het mooiste genieten dat er is.
