Woman.
Met massa’s lopen we over de Kalverstraat, zitten we in een stadion of staan we vast op de A4. We trekken allemaal onze korte broek aan met 1 straal zon, gaan met piepende banden naar de Ikea met Pasen of gaan in het Oranje op Koningsdag. Waarom doen we dat? Vinden we dat fijn? Moeten we dit doen? En waarom allemaal tegelijk? Zijn we toch gewoon die kudde?
Soms. Maar in die kudde zijn we ook eenlingen. En die zie je overal. Je ziet ze in bloemen op een fietsmand, oranje haar, zwarte lippenstift of een paarse bril. Dingen die je opvallen. Die je ziet op straat. Of die je zelf ziet als je in de spiegel kijkt. Dingen die je onderscheiden aan de buitenkant. Je uitspreken in een interview op Radio1, je mening geven in een ingestuurde brief of iemand terecht wijzen onder een Instagram- post. Ook dat is jezelf onderscheiden.
Die oude meneer helpen met zijn kleingeld bij de AH, de postbezorger bedanken, een onbekende complimenteren bij het stoplicht. Dat ook. En is het ene waardevoller dan de ander? Ik houd van bloemen op mijn fietsmand, ik complimenteer waar ik kan en gemeend, maar ook probeer ik me uit te spreken. En ik niet alleen. We doen het allemaal. En op onze eigen manier. We onderscheiden ons van elkaar, maar samen kan die steun massaal worden.<
