Hoe inclusief is de kunstwereld? Een belangrijk onderwerp waar veel over gezegd kan en moet worden. Wij gaan erover in gesprek met de mensen die hier middenin zitten: van kunstenaars, directeuren, conservatoren tot galeriehouders. Deze week: beeldend kunstenaar en kostuummaker voor de voorstelling I Have Missed You Forever, Carmen Schabracq.
Waar gaat de voorstelling over?
“Het is niet eenduidig, we vertellen verschillende verhalen van mensen wiens geschiedenis niet eerder verteld is. Maar het gaat ook over voorouders en hoe die jouw identiteit hebben gevormd als mens, inclusiviteit en compleet jezelf kunnen zijn.
De kostuums die ik heb ontworpen voor de voorstelling zijn daarom genderneutraal. Het is een collectie geworden die bij de castleden past.”
Waar komt de naam ‘I Have Missed You Forever’ vandaan?
“Het idee komt van één van de schrijvers, Sarah Sluimer. Haar kindje zei een keer tegen haar: ‘Ik heb je altijd gemist’. Dat is natuurlijk een grappige tegenstrijdigheid – en het sloot erg mooi aan bij de inhoud van de voorstelling.”
Waarom wilde je een bijdrage leveren aan dit project?
“Ik ben gevraagd door Lisenka Heijboer Castañón, de regisseur, onder andere vanwege mijn kleurgebruik en omdat ik gespecialiseerd ben in maskers. Met een masker kun je tijdelijk ‘een ander’ worden en verschillende entiteiten en dimensies verbeelden.
Uiteindelijk heb ik de kostuums ontworpen en een bijdrage aan het concept geleverd.
Normaal gesproken maak ik de maskers zelf, maar dit keer was het in samenwerking met het kostuumatelier van de Nationale Opera. Ik heb de ontwerpen gemaakt en de materialen uitgezocht en het atelier heeft ze gerealiseerd. Dat is een bijzonder proces geweest.”
Hoe zorgden jullie als makers voor een goede samenwerking?
“Het was best moeilijk, omdat we met verschillende makers en disciplines tegelijkertijd werkten. Dat is ambitieus, maar ik vind het wel een heel mooi streven. Het is een lang maakproces geweest met veel verschillende fases.
De goede samenwerking zit denk ik in veel praten en er allemaal tijd en energie in steken. Soms moeten er gewoon keuzes gemaakt worden. Ik vind bijvoorbeeld dat het beeld en het gebruik van de maskers meer aandacht had mogen krijgen in het repetitieproces. Maar ik begrijp ook dat dat niet lukte, omdat de muziek eerst goed in de spelers moest zitten voordat we naar het beeld konden kijken.”
Wil je meer zien van Manoj Kamps? Check dan hier de website en klik hier voor de Instagram!
