Ik zou graag willen dat alle mensen op de wereld voor een jaar ergens anders gingen wonen. En niet van Bodegraven naar Alphen aan de Rijn, maar meer van Dallas naar Kopenhagen en van Moskou naar Sydney. Van Schimmelkutteveen naar Damascus en dan nog een keertje vragen of het nou echt zo’n goed idee is als we hier in Nederland lekker iedereen gaan terug sturen naar ‘z’n eigen land’.
Als je naar onze aardbol kijkt, dan is dat eigenlijk zo iets raars. ‘Je eigen land’. We zijn een bolletje zwevend in een eindeloosheid die we niet kunnen bevatten. We denken dat we bijzonder zijn, de enige, de slimste in de wijde omgeving. Maar ondertussen helpen we onze leefomgeving keihard naar de klote, want global warming is a hoax.
Ik zou zo graag iedereen de aarde een rondje langs de continenten laten maken. Zodat het langzaam inzinkt dat we allemaal helemaal niet zo anders zijn. Dat we allemaal hetzelfde willen. Een fijn huis met een warm bed, een inkomen zodat we ons zelf en onze dierbaren kunnen voeden en kleden, fijne vrienden om ons heen waarmee we schaterlachen om domme grappen.
Maar dat kun je je pas beseffen als je het even niet hebt. Als je uitstap op een andere plek op deze wereld, waar je nog even niemand kent. Niet weet waar je hoofd die nacht zal rusten. En weet je, al die dingen die zo belangrijk leken, zoals hoe mooi je huis is, hoe succesvol je vrienden zijn, of je eten wel paleo is, maakt ineens geen reet meer uit.
We moeten allemaal de wereld zien, want alleen dan snappen we onze plaats.
