#Metoo is doorgeslagen, vinden 6 op de 10 Nederlands. Zo heeft het er volgens hen bijvoorbeeld voor gezorgd dat onschuldige opmerkingen op een slechte manier worden geïnterpreteerd. Al vinden meer mannen (64 %) dan vrouwen (50%) dat.
Dat is een groot getal, 50%. Dat is een groot getal als je je bedenkt dat de bedoeling van deze beweging was om vrouwen een invloedrijkere stem te geven, gehoord te worden, meer zichtbaar te zijn. Om te pushen voor een gelijke behandeling van mannen en vrouwen. Tenminste, dat is mijn interpretatie.
Hoe komt het dan dat we op een punt zijn gekomen waar we niet allemaal achter deze beweging staan als vrouwen? Hoe kan het dat we met elkaar in discussies verzeild raken over wat wel en niet kan, in plaats van samen vechten voor een klein beetje verandering?
We zijn verwikkeld geraakt in een discussie over verantwoordelijkheid, want is de maatschappij to blame of is er ook introspectie van het individu nodig. Is dit een sociale kwestie waar alle vrouwen de handen in een slaan en zo het systeem omgooien of moeten we ook kijken naar onszelf, ons gedrag en onze positie (en nee, dan bedoel ik uiteraard niet of je ‘s ochtends een korte rok aan heb getrokken)?
Je antwoord hierop zal waarschijnlijk afhangen van je voorkeur voor individualist feminism of social feminism. Geloof je dat je als vrouw, als mens, volle verantwoordelijkheid moet nemen voor je leven, op alle fronten, of geloof je dat dit niet mogelijk is omdat de maatschappij je beperkt in de keuzes die je hebt als vrouwen en dat we daarom dit systeem moeten verwerpen?
Het zijn stroming gebaseerd op verschillende wereldbeelden, we kunnen die niet met elkaar verenigen en in de #metoo movement clashed ze ineens hard op elkaar. Dat resulteerde in een brief ondertekend door de franse actrices, die zeiden: als iemand met mij flirt is het mijn verantwoordelijkheid hoe ik daarop reageer. De verantwoordelijkheid voor alle keuzes die worden gemaakt liggen bij het individu. Uiteraard geloeft het individualist feminism niet dat gedwongen worden een keus is. Dat is altijd fout. Maar het laat zien dat als we het grijze gebied betreden van handelingen en opmerkingen die niet direct kunnen worden aangemerkt als strafbaar, dat daar de twee stromingen het ineens roerend oneens zijn met elkaar.
Door Harvey Weinstein’s arrestatie laaide het gesprek over #metoo weer even op. Het wees ons weer op de nare situaties die jarenlang hebben kunnen plaatsvinden en via de hashtag eindelijk aan het licht kwamen. Situaties waar we het allemaal over eens zijn dat die nooit meer mogen voorkomen, of we nou man, vrouw, geen man of vrouw, social of individualist zijn. Daar ligt de common ground, dus laten we daar onze energie insteken en het niet verspillen door elkaar het vuur aan de schenen te leggen.
