Hoe je ogen staan. Hoe stevig jouw omhelzing is. Hoe je naar me kijkt. Hoe je je haar om je vingers draait. Hoe je nonchalant op het puntje van je stoel wipt. Hoe je je koffie drinkt. Zwart met 1 scheutje melk. Niet die halfvolle, niet haver gewoon volle melk.
Jouw gedrag zegt alles. Ik weet wat je denkt. Ik weet wat je voelt. Ik weet wie je bent. Jij bent de mijne en ik 100% de jouwe. Toch? Dat is toch zo? Of staan je ogen anders vandaag? En kijk je me nu anders aan? Waarom wip je niet meer op je stoel? Waarom drink je ineens cappuccino? Ik weet alleen hoe hard je me wegduwt.
Ze zeggen dat gedrag alles hoort te zeggen over iemand. Althans dat zeggen ze. En wie zijn ze? Ik weet alleen maar 1 ding zeker en dat is dat ik er niks van snap. Wie ben jij? De ene dag omhelsde je me nog. De andere dag duw je me weg. Duwen, omhelzen, omhelzen, duwen. Ik weet het niet. Zeg me nou wat je wilt. Ik wil dat je weer naast me wipt op die stoel. Dat je weer naar me kijkt. Dat ik in je ogen kan kijken. Dat je samen met mij koffie drinkt. Please zeg het me. Doe iets. Omhels me. Of duw me weg. Maar niet beide. Want ik weet niet of ik jou nu moet omhelzen, want wegduwen lukt me niet.<
