Mijn beste vriend en ik hebben een gekke traditie waarbij we elkaar foto’s sturen van de maan. Het komt er dan op neer, dat ik hem een vage foto stuur met ergens in het beeld een klein rondje. Ik heb er denk ik ongeveer 50 foto’s van in de mijn fotomapje op mijn telefoon staan en elke keer probeer ik het opnieuw.
Dat het me nooit lukt om er een mooie foto van te maken, maakt niet uit! De maan heeft voor mij gewoon iets magisch. Ik laat me braaf de speech aanleunen van mijn yogalerares over het kostbaar omgaan met je energie tijdens volle maan. De maan zou een groot effect hebben op ons doen en laten. Wat niet een gekke theorie is aangezien wij als mens grotendeels uit water bestaan en de maan lijkt te zorgen voor de waterhuishouding van de aarde. En ja ook ik heb licht bijgelovig een rits aan stenen om mijn nek hangen, die allemaal iets zouden moeten doen. En ja die heb ik ook wel eens proberen ‘ op te laden’ tijdens volle maan. Want ik denk altijd zoals mijn oma zegt: “Baat het niet, schaadt het niet”.
Er zijn door de eeuwen heen, talloze verhalen en mythes over geschreven of verteld. Het is een onderwerp in veel prachtige films, kunstwerken en veelvoudig onderzocht in de wetenschap. En dan de maandlanding zelf…dat is overigens oprecht de best gemaakte film ooit. We willen weten wat die grote glimmende bol doet. En wat er allemaal is te vinden. Er wordt zelfs gespeculeerd om te onderzoeken of we er ooit met zn allen gezellig kunnen gaan kamperen. Stel je eens voor.. leven op de maan. Wandelen, hangen, dansen op de maan. Op je fietsje over het maanlandschap. Even uitrusten op een klein maanheuveltje of genieten van het uitzicht. Dat je dan even naar beneden kijkt en dan ineens realiseert dat het allemaal maar eigenlijk 1 klein kleurig bolletje is die aarde. En dat wij maar een kleine hoop miertjes zijn, die elke dag afvragen wat daarboven nou precies is. En maar foto’s ervan blijven maken. <
