Het was niet #MeToo, maar het boek van Lena Dunham dat mij voor het eerst deed terugkijken en situaties die altijd een beetje raar hadden gevoeld opnieuw liet nalopen. Het kneep tegelijkertijd mijn keel dicht en opende mijn ogen.
Zij beschrijft namelijk hoe ze met een jongen naar huis gaat. Ze hebben seks, maar eigenlijk wil ze het niet. Nou ja, ze wil het wel, maar niet op de manier waarop hij seks met haar wil hebben en al helemaal niet onveilig zoals uiteindelijk gebeurt. Ze sluit het hoofdstuk af met de conclusie dat ze is verkracht.
‘Poeh, dat zijn wel hele zware woorden’, dacht ik. ‘Als je iemand mee naar huis neemt of je gaat met iemand mee naar huis en je doet dan al je kleren uit, dan wil je het toch zelf?’ Het moment dat ik dat dacht, realiseerde ik me direct hoe vreselijk onwaar die redenering is. Ineens besefte ik dat ik altijd onder de indruk verkeerde dat als ik met die eerste stappen had ingestemd, ik dan de rest ook maar moest accepteren.
Mijn moeder is een kind van de jaren ‘60 en ‘70. Een vrije geest, heel open over seksualiteit. Zij heeft mij nooit foute dingen geleerd, me er altijd op gewezen dat niemand over je grenzen heen mag gaan, maar dat je tegelijkertijd als vrouw een seksueel wezen mag zijn die er van geniet. Toch dacht ik daardoor onbewust dat ik niet echt nee kon zeggen, omdat ik dan preuts was. maar vrij, avontuurlijk. Ik denk niet dat zij of ik ooit had verwacht dat daardoor de grenzen juist begonnen te vervagen.
De man die Lena mee naar huis nam, of die ene die in mijn bed belandde, zullen nooit onder de indruk hebben geleefd dat ze seksueel misbruik pleegden. Misschien hadden ze niet eens door dat ze iets fout deden. Dat is geen excuus, maar bewijs voor de scheve verhoudingen binnen onze maatschappij en, volgens mij, niet alleen de mannen openbaar moeten aanspreken op hun gedrag, maar beter moeten onderwijzen.
Dat wij vrouwen elkaar niet meer hoeven te vertellen dat we geen sletten zijn als we zin hebben in seks, maar dat mannen elkaar vertellen dat geen toestemming vragen voor welke aanrakingen dan ook absurd is. Dat mannelijkheid niets te maken heeft met machismo en dat vrouwen daar dus ook absoluut niet van onder de indruk zijn.
